Standardy techniczne dotyczące geodezji w Polsce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Standardy techniczne w geodezji – standardy techniczne wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego określone przepisami prawa[1].

Standardy techniczne w geodezji dotyczą[1]:

  • wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych,
  • opracowywania i przekazywania wyników geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego na potrzeby: ewidencji gruntów i budynków, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, podziałów nieruchomości, typowych postępowań sądowych i administracyjnych, zagospodarowania przestrzennego, budownictwa, w tym geodezyjnej obsługi inwestycji budowlanych.

Instrukcje i wytyczne techniczne do instrukcji[edytuj | edytuj kod]

W latach 1979–2012 standardy określane były poprzez instrukcje i wytyczne techniczne obowiązujące w latach 1979–1999 na podstawie zarządzeń Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (GUGiK); oraz obowiązujące w latach 1999–2012 na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 24 marca 1999 r.[2]; uchylone 8 czerwca 2012 r. w związku z wejściem w życie zapisów ustawy z 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej[3].

Podział ówczesnych instrukcji na typy regulowała instrukcja techniczna O-1.

Instrukcje[edytuj | edytuj kod]

Przepisy instrukcji K-1 z 1979 oraz instrukcji K-1 Podstawowa mapa kraju obowiązywały tylko przy aktualizacji istniejącej mapy zasadniczej, wykonanej według tych przepisów, do czasu jej modernizacji i przekształcenia do postaci numerycznej.

Instrukcje techniczne wydane drukiem, przygotowane jako załączniki do projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa zmieniającego rozporządzenie w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii i krajowego systemu informacji o terenie:

  • O-1 / O-2 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych. Wydanie piąte zmienione 2001.
  • G-2 Szczegółowa pozioma i wysokościowa osnowa geodezyjna i przeliczenia współrzędnych między układami.

Wytyczne[edytuj | edytuj kod]

Inne zalecane instrukcje i wytyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dz.U. z 2020 r. poz. 1429.
  2. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297).
  3. Ustawa z 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. z 2021 r. poz. 214).
  4. Obowiązująca zgodnie z zarządzeniem nr 16 Głównego Geodety Kraju z 3 listopada 2003 – Instrukcja techniczna G-5. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 2003. ISBN 83-239-7518-3. Wprowadzona na podstawie art. 7a pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2021 r. poz. 1990).
  5. a b Wprowadzone decyzją Głównego Geodety Kraju 20 września 2007.
  6. Wprowadzone decyzją Głównego Geodety Kraju 28 grudnia 2007.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]