Stanisław Niewiarowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Niewiarowski
komandor komandor
Data urodzenia

26 maja 1879

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1935
Warszawa

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
 Marynarka Wojenna (II RP)

Po prawej miejsce spoczynku kmdr. Stanisława Niewiarowskiego. Po lewej nagrobek ks. Antoniego Niewiarowskiego i Jana Niewiarowskiego

Stanisław Niewiarowski herbu Półkozic[1] (ur. 26 maja 1879, zm. 25 lipca 1935 w Warszawie) – komandor Marynarki Wojennej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 maja 1879[2][3][4].

Z dniem 10 listopada 1918 roku został przydzielony do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 6 lutego 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej i zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika[5][6].

Od 22 listopada 1920 do 25 października 1921 w stopniu komandora był komendantem Kadry Marynarki Wojennej w Toruniu[7][8]. Był szefem biura KTZ[9]. Został zweryfikowany w stopniu komandora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy rzeczno-brzegowych. W 1923, 1924 był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII jako oficer zatrzymany w służbie czynnej[10][11][6]. W maju 1924 roku został odkomenderowany do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto II celem odbycia praktyki poborowej do dnia 1 września tego roku[12]. W 1934 jako komandor stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13].

Był żonaty, miał dzieci[9]. Zmarł 25 lipca 1935 roku w Warszawie[14] (kwatera A16-1-2)[15]. Został pochowany 29 lipca 1935 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[9]. W tym samym miejscu został pochowany Napoleon Aleksander Niewiarowski (zm. w 1938 w wieku 28 lat), zaś tuż obok ks. Antoni Niewiarowski (1874-1927, dziekan generalny Wojska Polskiego) i Jan Niewiarowski (zm. 1933, powstaniec styczniowy).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej był określany jako Stanisław I Niewiarowski I.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1067, 1187.
  3. ↑ Datę urodzenia 26 maja 1879 wskazał Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Koresponduje ona z informacją w nekrologu w Kurierze Warszawskim, informującą o zgonie Stanisława Niewiarowskiego w 1935 roku w wieku 55 lat. Inne daty urodzenia podało Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie – 26 maja 1876, zob. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-05-22].
  4. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 543 autor jako datę urodzenia podał 26 maja 1878 roku.
  5. ↑ Dzienniki Rozkazów Wojskowych: nr 16 z 13 lutego 1919 roku, s. 401 i nr 18 z 18 lutego 1919 roku, s. 445.
  6. ↑ a b Sawicki 2011 ↓, s. 543.
  7. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 254.
  8. ↑ Komendanci i dowódcy ośrodków szkolenia podoficerów i marynarzy w latach 1919–2007. csmw.wp.mil.pl. [dostęp 2017-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-06)].
  9. ↑ a b c Niewiarowska 1935 ↓, s. 15.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1449.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1319.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 29 maja 1924 roku, s. 304.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1067.
  14. ↑ Świrski 1935 ↓, s. 15.
  15. ↑ Lista pochowanych. Stanisław Niewiarowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Niewiarowski&oldid=73043631”