Stanisław Piekarowicz
| Data i miejsce urodzenia |
1903 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Zawód, zajęcie |
Stanisław Piekarowicz (ur. 1 grudnia 1903 w Grajewie[1], zm. ?) – polski urzędnik, a w czasie okupacji niemieckiej członek Komendy Obrońców Polski (KOP), Kujawskiego Związku Polityczno-Literackiego „Zew” (KZPL) oraz Kujawskiego Stowarzyszenia Społeczno-Literackiego (KSSL).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W rodzinnym Grajewie ukończył szkołę powszechną oraz szkołę średnią. Od 1926 do 1931 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, ale z nieustalonych przyczyn przerwał naukę w trakcie czwartego roku studiów[1]. W tym okresie był aktywnym członkiem Akademickiego Koła Grajewian[2].
W latach 1931–1934 pracował jako urzędnik i sekretarz w Izbie Skarbowej Grodzkiej w Warszawie. W 1934 roku przeniósł się do Włocławka. Przez rok praktykował tam bez wynagrodzenia w Wydziale Powiatowym, a następnie został zatrudniony na stałe w biurze Wydziału Powiatowego Sejmiku Włocławskiego[1].
Podczas II wojny światowej znalazł się w niemieckiej strefie okupacyjnej. Pozostał wówczas na dotychczasowym miejscu zatrudnienia. Piekarowicz posiadał wówczas także przepustkę do Otwocka umożliwiającą mu przejazd z Włocławka do Generalnego Gubernatorstwa (w Otowcku sprawował opiekę nad matką oraz chorą siostrą z dwójką dzieci w wieku 3 i 4 lata). Od jesieni 1939 roku[1], był członkiem komendy Obowdu KOP we Włocławku[3].
W maju 1940 roku został wraz z Aleksym Lasińskim, zwerbowany przez Adriana Turczynowicza do Kujawskiego Związku Polityczno-Literackiego „Zew”, gdzie wszedł do powołanego przez Turczynowicza, komitetu redakcyjnego tygodnika Ogniwo[1]. W sierpniu 1940 roku, w wyniku rozłamu w KZPL, odszedł z tej organizacji i dołączył do grupy, która utworzyła Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie. Był członkiem władz KSSL jako członek komitetu redakcyjnego jego pisma pt. Piorun oraz jedna z osób kierujących komitetem pomocy społecznej tej organizacji[4]. Po aresztowaniu przywódcy KZPL – Eugeniusza Karola Kłosowskiego pod koniec lutego 1941 roku, wraz z innymi przywódcami KSSL zdecydował się na ukrycie. Za Lasińskim, Piekarowiczem i Turczynowiczem, Niemcy wystawili listy gończe[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Bogdan Ziółkowski – Kujawski Związek Polityczno-Literacki i Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie na Kujawach wschodnich w latach okupacji niemieckiej 1939-1945: (działalność i losy konspiratorów) (Fundacja "Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek", Toruń, 2006; ISBN:9788388693168) s. 142–143
- ↑ Tomasz Dudziński, Krzysztof Sychowicz – Grajewo w XX wieku (Urząd Miasta Grajewo, Grajewo, 2005; ISBN:9788392198505) s. 46
- ↑ Bogdan Ziółkowski – Kujawski Związek Polityczno-Literacki i Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie na Kujawach wschodnich w latach okupacji niemieckiej 1939-1945: (działalność i losy konspiratorów) (Fundacja "Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek", Toruń, 2006; ISBN:9788388693168) s. 98
- ↑ Bogdan Ziółkowski – Kujawski Związek Polityczno-Literacki i Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie na Kujawach wschodnich w latach okupacji niemieckiej 1939-1945: (działalność i losy konspiratorów) (Fundacja "Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek", Toruń, 2006; ISBN:9788388693168) s. 151–152
- ↑ Bogdan Ziółkowski – Kujawski Związek Polityczno-Literacki i Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie na Kujawach wschodnich w latach okupacji niemieckiej 1939-1945: (działalność i losy konspiratorów) (Fundacja "Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek", Toruń, 2006; ISBN:9788388693168) s. 187–190