Stanisław Wacław Raczyński

Stanisław Wacław Raczyński
	porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1898 ; Siedlce
Data i miejsce śmierci	17 czerwca 1982 ; Londyn
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Ułanów; 6 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa); II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Stanisław Wacław Raczyński (ur. 22 lipca 1898 w Siedlcach, zm. 17 czerwca 1982 w Londynie) – oficer Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Wacław Raczyński urodził się 22 lipca 1898 w Siedlcach jako syn Wacława i Zofii^[1]^[2]^[3]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został żołnierzem Legionów Polskich i służył w szeregach 2 Pułku Ułanów oraz w 11 kompanii III batalionu 6 Pułku Piechoty w ramach III Brygady^[2]^[3]. U kresu wojny 31 października 1918 był w grupie załogi polskiej zebranej w Szkole Sienkiewicza^[4]. W listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej^[2]. Walcząc w II odcinku 4 listopada odniósł rany na placówce przy pomniku Gołuchowskiego w ogrodzie Jezuickim^[5].

Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932^[6]. W latach 30. był oficerem rezerwy 2 Pułku Ułanów Grochowskich z Suwałk i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Siedlce^[7].

Podczas II wojny światowej był więziony w łagrach sowieckich^[2]. Po wojnie pozostał na emigracji^[2]. Zmarł 17 czerwca 1982 w Londynie^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121, 587.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 44, s. 97, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie.
↑ ^a ^b Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Raczyński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-25].
↑ Edward Świstelnicki-Sas: Szkoła Sienkiewicza – auto pancerne. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 542. ISBN 83-85218-56-4.
↑ Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 495. ISBN 83-85218-56-4.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 587.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Raczyński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-25].

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934121,_587-1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121, 587.

[BKL-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 44, s. 97, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie.

[MJP-3] Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Raczyński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-25].

[4] Edward Świstelnicki-Sas: Szkoła Sienkiewicza – auto pancerne. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 542. ISBN 83-85218-56-4.

[5] Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 495. ISBN 83-85218-56-4.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934121-6] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934587-7] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 587.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]