Stanisław Wysocki (poseł)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Wysocki
Stanisław Józef
Herb
herb Godziemba
Rodzina

Wysoccy herbu Godziemba

Ojciec

Antoni Wysocki (1796-1977)

Matka

Emma (1809-1871) z Ogińskich

Żona

Zofia z hrabiów Załuskich

Dzieci

Stanisław Karol (1882-1961) Henryk (1884-1969)

Stanisław Wysocki
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1850
Kraków

Data i miejsce śmierci

18 marca 1898
Kraków

Konsul generalny Austro-Węgier w Janinie
Okres

od 1880
do 1881

konsul Austro-Węgier w Belgradzie
Okres

od 1882
do 1884

członek Rady Powiatu w Brzesku
Okres

od 1891
do 1898

poseł do austriackiej Rady Państwa

kadencja VII i IX

Okres

od 22 września 188523 stycznia 1891
do 27 marca 189718 marca 1898

Przynależność polityczna

Koło Polskie konserwatyści stańczycy

Stanisław Józef Wysocki herbu Godziemba (ur. 16 czerwca 1850 w Krakowie, zm. 18 marca 1898 w Krakowie) – dyplomata austro-węgierski, poseł do austriackiej Rady Państwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył kolegium jezuickiej i gimnazjum w Tarnopolu (1868) i Akademię Orientalną (k.k. Orientalische Akademie) w Wiedniu (1872). Odbył jako jednoroczny ochotnik służbę w 12 pułku huzarów (k. k. Husarenregiment Nr 12). W latach 1872–1875 był pracownikiem konsulatów austro-węgierskich w Smyrnie i Aleksandrii. Wicekonsul w 1876 w Rustczuk (obecnie Ruse, Bułgaria), Konstantynopolu (1877), Warszawie (1878-1879) i Niszu w Serbii (1879-1880). Szef konsulatu generalnego w Janinie (1880-1881) następnie konsul w Belgradzie (1882-1884)[1]. W 1884 zwolniony ze służby po konflikcie Ministerstwem Spraw Zagranicznych. W 1886 przeszedł w stan spoczynku[2].

Żona w posagu wniosła dobra w Jasienicy w pow. brzozowskim[3]. Z przekonań konserwatysta - związał się ze stańczykami krakowskimi. Członek Rady Powiatowej w Brzozowie, z grupy gmin wiejskich (1891-1898)[4] i członek Wydziału Powiatowego w Brzozowie (1895)[5]. Członek oddziału sanocko-lesko-krośnieńskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie (1891-1898)[6]. Rzeczoznawca ds.dóbr ziemskich Sądu Obwodowego w Sanoku (1894-1898)[7].

Poseł do austriackiej Rady Państwa VII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891), z kurii I – większej własności ziemskiej, z okręgu wyborczego nr 7 (Przemyśl-Jarosław), IX kadencji (27 marca 1897 – 18 marca 1898), z kurii V powszechnej z okręgu wyborczego nr 7 (Sanok-Krosno-Jasło-Brzozów-Dobromil)[8]. Członek grupy posłów konserwatywnych – stańczyków Koła Polskiego w Wiedniu[2]. Po jego śmierci w 1898 jego mandat objął Jan Stapiński[9].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[10],

Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego (1796-1977) i Emmy (1809-1871) z Ogińskich. W 1881 ożenił się z Zofią Klementyną z Załuskich (1854-1939), mieli dwóch synów Stanisława Karola (1882-1961) i Henryka (1884-1969)[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Reichsraths-Almanach für die Session, Wien 1885, s. 274
  2. a b Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Wysocki, Stanisław Ritter von – Parlamentarier 1848-1918 online [30.09.2019]
  3. Włodzimierz Chorązki, Heraldyka gminy Jasienica Rosielna. Ekspertyza Historyczno-Heraldyczna, s. 13, online
  4. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1891, s. 240; 1892, s. 240; 1893, s. 240; 1894, s. 242; 1895, s. 242; 1896, s. 242; 1897, s. 242; 1898, s. 292;
  5. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1898, s. 293
  6. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1891, s. 649; 1892, s. 649; 1893, s. 649; 1894, s. 650; 1895, s. 650; 1896, s. 650; 1897, s. 650; 1898, s. 749;
  7. Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1894, s. 68; 1895, s. 63; 1896, s. 63; 1897, s. 63; 1898, s. 72;
  8. Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 390, 396, 397, 411, 412.
  9. Telegramy „Kurjera Warszawskiego”. Burzliwy wybór. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 172 z 24 czerwca 1898, wersja elektroniczna
  10. a b Stanisław Józef Wysocki-Woyszkiewicz h. Godziemba, M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego,