Stanisław Russocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Russocki
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1930
Lwów

Data śmierci

20 lipca 2002

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia ustroju
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Profesura

1993

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1950 - 1999

Grób Stanisława Russockiego na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie

Stanisław Russocki (ur. 11 kwietnia 1930 we Lwowie, zm. 20 lipca 2002) – polski historyk, specjalista w zakresie ustroju Polski, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]

W 1949 ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie, następnie studiował na Wydziale Prawa i Administracji UW. Od 1950 był związany jako zastępca asystenta w nowo powstałym Instytutem Historii Prawa. Po obronie pracy magisterskiej w 1953 pozostał w macierzystym instytucie. W 1960 obronił pracę doktorską, habilitował się w 1973. W 1983 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1993 profesora zwyczajnego[1]. W roku akademickim 1998/1999, z powodu postępującej choroby, zakończył pracę na UW.

W latach 1966-1971 był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historycznego.

30 lipca 2002 został pochowany na Wojskowych Powązkach (kwatera G-12-8)[2].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Russocki był potomkiem (czterokrotnym prawnukiem) Mikołaja Russockiego, który w latach 1790-1792 był posłem na Sejm Wielki. Jego rodzicami byli Andrzej Russocki (ur. 13 września 1899, zm. 15 marca 1936) i Wiktoryna Jankowska (ur. 20 października 1904, zm. 21 maja 1958). 16 grudnia 1954 poślubił w Warszawie Janinę Joannę Twarowską (ur. 1 stycznia 1934 w Warszawie), z którą miał dwójkę dzieci: Władysława Andrzeja (ur. 21 lipca 1958) i Magdalenę Henrykę (ur. 31 maja 1964).

Publikacje (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]