Statki typu Liberty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Statki typu Liberty
Ilustracja
Statek typu Liberty „SS John W. Brown” w roku 2000 na Wielkich Jeziorach
Bandera

 Stany Zjednoczone

Dane podstawowe
Typ

statek towarowy

Historia
Data budowy

1941–1945

Dane techniczne
Wyporność

14 100 t

Nośność (DWT)

10 500 t

Liczebność załogi

42

Długość całkowita (L)

134,57 m

Szerokość (B)

17,34 m

Zanurzenie (D)

7,70 m

Wysokość (H)

11,38 m

Pojemność

9146 RT

Napęd mechaniczny
Silnik

maszyna parowa

Moc silnika

2500 KM

Prędkość maks.

11 w.

Schemat statku typu „Liberty”
Pierwszy statek typu Liberty „Patrick Henry” zwodowany w 1941

Statki typu Liberty (ang. Liberty ships) – transportowe jednostki pływające budowane masowo w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych podczas II wojny światowej, w celu zastąpienia strat wojennych. Statki charakteryzowały się bardzo uproszczoną konstrukcją. W polskim żargonie marynarskim były popularnie nazywane „Liberciakami”. W sumie w latach 1941–1945 wybudowano 2710 statków tego typu[1].

Konstrukcja i historia[edytuj | edytuj kod]

Konstrukcja bazowała na zmodyfikowanym brytyjskim modelu statku firmy Joseph L. Thompson & Sons z Sunderlandu zbudowanym w 1879. Statki wyróżniały się niskimi kosztami budowy, prostą konstrukcją i pojemnymi pięcioma ładowniami. Ich zasięg wynosił 17 000 mil morskich, były opalane węglem (wybudowane w Kanadzie) lub olejem (wybudowane w USA). Załoga przeciętnego statku typu „Liberty” składała się z 42 oficerów i marynarzy (podczas wojny dodatkowo z 21 artylerzystów).

Pierwszy statek typu Liberty „Patrick Henry” został wybudowany w ciągu 244 dni. Po wprowadzeniu produkcji seryjnej wybudowanie jednego statku zajmowało 40 dni. Rekordzistą serii był statek „Robert E. Peary” (od położenia stępki do zwodowania stocznia potrzebowała 4 dni, 15 godzin i 30 minut, trzy dni później statek wyruszył w rejs próbny).

Na skutek działań wojennych zatonęło 196 statków typu „Liberty”. Dodatkowo około 100[potrzebny przypis] statków zatonęło na skutek pęknięć wadliwych spoin (głównie w konwojach atlantyckich i arktycznych). Statki typu „Liberty” zostały zastąpione statkami typu „Victory”.

Jedynym statkiem typu „Liberty” w składzie Polskiej Marynarki Handlowej podczas II wojny światowej był s/s „Opole”, dzierżawiony przez Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe, który został zwrócony Stanom Zjednoczonym w 1947[2].

Statki muzea[edytuj | edytuj kod]

SS Jeremiah O’Brien[edytuj | edytuj kod]

W porcie w San Francisco, statek brał udział w desancie w Normandii.

SS John W. Brown[edytuj | edytuj kod]

W porcie Baltimore w stanie Maryland.

SS Arthur M. Huddell[edytuj | edytuj kod]

W porcie w Pireusie przemianowany na SS Hellas Liberty.

Statki typu Liberty pod polską banderą[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

Statki zakupione po wojnie (w latach 1958–1963)[4][edytuj | edytuj kod]

  • s/s „Huta Ferrum” (eks George H. Flanders) – nr 1619, lista statków typu Liberty według numeru kadłuba (1501–1650)
  • s/s „Huta Będzin” (eks Samlamu)
  • s/s „Przyszłość” (eks Amelia Earhart)
  • s/s „Kopalnia Czeladź” (eks Samdak / John Russel Pope)
  • s/s „Kopalnia Bobrek” (eks David F. Barry)
  • s/s „Chorzów” (eks Horace Wells)
  • s/s „Kopalnia Miechowice” (eks Samettrick)
  • s/s „Huta Sosnowiec” (eks Samsylarna)
  • s/s „Kopalnia Siemianowice” (eks Morris Sheppard)
  • s/s „Huta Zygmunt” (eks James Oliver Curwood)
  • s/s „Kopalnia Zabrze” (eks Raymond V. Ingersoll)
  • s/s „Huta Łabędy” (eks James G. Maguire)
  • s/s „Kopalnia Kazimierz” (eks Margaret Brent)
  • s/s „Huta Ostrowiec” (eks Ralph A. Cram)
  • s/s „Kopalnia Mysłowice” (eks Gideon Welles) – nr 563, lista statków typu Liberty według numeru kadłuba (451–600)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liberty Ships built by the United States Maritime Commission in World War II [online], www.usmm.org [dostęp 2022-03-21].
  2. Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej, Warszawa 1989, s. 137.
  3. Prawdopodobnie przypadkowo uchwycony na pocztówce wydanej przez PTTK około 1952 pod tytułem „Flota handlowa” [pocztówka nr 692], nr zamówienia w drukarni – Zakłady Wklęsłodrukowe RSW „Prasa”, Warszawa, nr 2-B-28585.
  4. Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej, Warszawa 1989, s. 139.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]