Gwiazdnica długolistna

Gwiazdnica długolistna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	gwiazdnica
Gatunek	gwiazdnica długolistna
	Nazwa systematyczna
	Stellaria longifolia Muhl. ex Willd.; Enum. Pl. 479 1809
Synonimy
	Stellaria atrata (J.W. Moore) B. Boivin; Stellaria diffusa Pall. ex Schltdl..; Stellaria friesiana Ser.;
	Stellaria atrata (J.W. Moore) B. Boivin; Stellaria diffusa Pall. ex Schltdl..; Stellaria friesiana Ser.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gwiazdnica długolistna (Stellaria longifolia L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Gatunek o wokółbiegunowym zasięgu. Występuje w rozproszeniu na Syberii, sięgając po Daleki Wschód, w Ameryce Północnej oraz w północnej, środkowej i północno-wschodniej części Europy. W Polsce jest dość rzadki. Głównie występuje w południowo-wschodnich regionach kraju, w Kotlinie Sandomierskiej, na Wyżynie Małopolskiej, Nizinie Śląskiej, Wyżynie Śląskiej i Wyżynie Lubelskiej. W Sudetach znany jest z pojedynczych stanowisk. W Karpatach opisano jego występowanie tylko na jednym stanowisku – nad Wyżnim Stawem Toporowym w Tatrach^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Pokładająca się zaraz w nasadzie. Jest 4-graniasta i górą ma szorstkie kanty. Osiąga długość 10-25 cm^[5].
Liście: Siedzące, wąskolancetowate, o długości 1,5-2 cm, szerokości 1-2 mm, najszersze powyżej połowy długości. Podsadki błoniaste^[5].
Kwiaty: Nieliczne, zebrane w dwuramienną wierzchotkę na szczycie łodygi. Działki kielicha o długości 2,5 mm są zaostrzone. 5 białych płatków o długości 2 mm jest rozcięte niemal do samej nasady, tak, że pozornie kwiat jest 10-płatkowy^[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Występuje w wilgotnych borach i turzycowiskach. Liczba chromosomów 2n = 26^[6]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Vaccinio-Piceion i Ass. Sphagno girgensohnii-Piceetum (borealna świerczyna na torfie)^[7].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Według kryteriów IUCN gatunek w Karpatach krytycznie zagrożony (kategoria:CR), gdyż występuje na jednym tylko stanowisku i w niewielkiej ilości osobników^[4]..

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
↑ The Plant List. Stellaria longifolia. [dostęp 2001-03-15].
↑ ^a ^b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
↑ ^a ^b ^c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. Stellaria longifolia. [dostęp 2001-03-15].

[K-4] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.

[Szafer-5] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[klucz-6] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[7] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]