Stempel (broń)
.jpg)
Stempel (pobojczyk, lasztok, arch. stępel[1]) – przyrząd w postaci długiego pręta, używany w dawnej odprzodowej broni palnej do ubijania w lufie prochu, przybitki i pocisku[2].
Stempele do broni strzeleckiej początkowo wykonywane były z drewna zakończonego metalowymi okuciami: z jednej strony głowicą służącą do ubijania, z drugiej ochronnym trzewikiem lub stosowanym w jego miejsce grajcarem (służącym do rozładowania broni w przypadku niewypału). Zależnie od budowy stempel mógł również pełnić funkcję wycioru. W XVIII w. zaczęto wprowadzać stemple o całkowicie metalowej konstrukcji, co zainicjowała armia pruska w 1730 r. Pierwotnie noszone były jako osobny element wyposażenia, jednak z czasem zaczęto umieszczać je pod lufą w specjalnym uchwycie (najczęściej w postaci tulei wydrążonej w łożu). Wczesne stemple posiadały szersze, wystające poza przekrój pręta głowice co komplikowało obsługę broni – po wyjęciu z tulei należało odwrócić stempel o 180 stopni, a po użyciu ponowić tę czynność aby z powrotem go schować. Z tego też powodu pod koniec XVIII w. w armii pruskiej zaczęto wprowadzać stemple o jednolitym cylindrycznym przekroju, których można było używać obustronnie (bez potrzeby odwracania przyrządu)[2].
Stempele artyleryjskie często wyposażano dodatkowo w szczotkę wycioru (na przeciwnym krańcu względem głowicy). Przewożono je natomiast w specjalnych uchwytach umieszczonych na lawecie działa[2].
-
Muszkieter używający stempla -
Dubeltówka z wyjętym stemplem. Pod lufą widoczny uchwyt do chowania stempla -
Wyjęty stempel pistoletowy z trzewikiem z funkcją wyciora. Pod lufą widoczny uchwyt do chowania stempla -
Stempel artyleryjski ze szczotką wycioru -
Stempel na lawecie działa
_MET_DP828801.jpg)
.jpg){kind=small}
.png)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Błażej Lipowski: „PIECHOTNE ĆWICZENIE albo WOJENNOŚĆ PIESZA...”
- ↑ a b c Włodzimierz Kwaśniewicz, 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 150, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Błażej Lipowski, PIECHOTNE ĆWICZENIE albo WOJENNOŚĆ PIESZA, którą łacinnicy pedestrem militiam nazywają, Kraków: Jerzy Forster, 1660 [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].
- Włodzimierz Kwaśniewicz, 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10].