Szczepan Łuczak
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
leśnik |
Szczepan Łuczak (ur. 26 grudnia 1906 w Łodzi, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – leśnik polski, ofiara zbrodni katyńskiej.
Był synem Stefana i Walerii. Uczęszczał do gimnazjum w Pabianicach, następnie podjął studia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskując dyplom inżyniera leśnika w 1932.
Po ukończeniu studiów został zatrudniony w Instytucie Badawczym Lasów Państwowych, gdzie w Oddziale Żywicowania zajmował się zagadnieniami anatomii przewodów żywicznych. Na łamach „Lasu Polskiego” ogłosił w latach 1936–1938 trzy artykuły dotyczące budowy i rozmieszczenia przewodów żywicznych w drewnie sosny oraz powstawania i wydzielania żywicy.
W 1939 zmobilizowany, służył w randze podporucznika piechoty. Został internowany przez Rosjan w obozie w Kozielsku, zginął wiosną 1940 w Katyniu (wywieziony został transportem 14 kwietnia tegoż roku).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bohdan Szymański, Szczepan Łuczak, w: Słownik Biograficzny Leśników i Drzewiarzy Polskich, zeszyt II (przewodniczący zespołu redakcyjnego Stanisław Głowacki), Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa, Warszawa 2005, s. 52