Szczodrzeniec rozesłany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczodrzeniec rozesłany
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

szczodrzeniec

Gatunek

szczodrzeniec rozesłany

Nazwa systematyczna
Chamaecytisus ratisbonensis (Schaeff.) Rothm.
Feddes Repert. Spec. Nov. Regni Veg. 53: 143 (1944)[3]

Szczodrzeniec rozesłany (Chamaecytisus ratisbonensis (Schaeff.) Rothm) – gatunek roślin należący do rodziny bobowatych.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Na stanowiskach naturalnych występuje w środkowej i południowej Europie, od nizin do 800 m n.p.m. W Polsce jest pospolity w południowej i środkowej części niżu.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pędy kwitnące
Liść
Pokrój
Krzew o wysokości 10-50 cm. Pędy wzniesione lub rozesłane, jedwabisto owłosione.
Liście
Skrętoległe, całobrzegie, trójlistkowe o długości 1-3 cm.
Kwiaty
Jasnożółte do brązowawych, umieszczone po 2-3 na krótkopędzie. Osadzone bocznie na całej długości pędu. Okres kwitnienia kwiecień-czerwiec oraz październik.
Owoc
Ciemnobrązowe strąki o długości 2-3 cm, z płaskimi, jasnobrązowymi nasionami z elajosomami. Okres owocowania: lipiec-październik.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-22] (ang.).
  3. Chamaecytisus ratisbonensis (Schaeff.) Rothm.. [w:] Plants of the World online [on-line]. kew. [dostęp 2021-03-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Reinhard Wit, Przewodnik Krzewy (Wildsträucher und Wildrosen, bestimmen und anpflanzen), tłum. Stefan Łukomski, wyd. Multico, Warszawa 1997, s. 178.