Szermierka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 – floret indywidualnie mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Główny artykuł: Szermierka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956
Szermierka
Floret indywidualnie mężczyzn
Złoty medal

Francja Christian d’Oriola

Srebrny medal

Włochy Giancarlo Bergamini

Brązowy medal

Włochy Antonio Spallino

Rywalizacja indywidualna we florecie mężczyzn na letnich igrzyskach olimpijskich w 1956 została rozegrana 26 listopada w ratuszu St. Kilda. Wystartowało 32 zawodników z 14 krajów.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej rundzie rywalizowano w czterech grupach. Z każdej z grupy czterech najlepszych zawodników awansowało do półfinału. W półfinale czterech najlepszych zawodników z dwóch grup awansowało do finału.

W grupach rywalizowano systemem każdy z każdym, nie rozgrywając pojedynków w przypadku, gdy nie miały one wpływu na awans zawodników do dalszej rundy. Każdy z pojedynków rozgrywano do pięciu zadanych trafień.

Runda 1[edytuj | edytuj kod]

Grupa 1
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. József Gyuricza 6 0 30 13 Q
2. Jurij Rudow 5 1 27 15 Q
3. Włochy Antonio Spallino 5 2 30 18 Q
4. Wielka Brytania Allan Jay 4 3 27 15 Q
5. Stany Zjednoczone Harold Goldsmith 3 4 22 23
6. Meksyk Benito Ramos 2 4 19 28
7. Kolumbia Pablo Uribe 1 6 13 34
8. Japonia Masayuki Sano 0 6 8 30
Grupa 2
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. Australia Michael Sichel 5 2 32 19 Q
2. Jurij Osipow 5 2 29 21 Q
3. Stany Zjednoczone Albert Axelrod 5 2 31 26 Q
4. Günter Stratmann 4 3 30 25 Q[1]
5. Włochy Edoardo Mangiarotti 4 3 22 23 [1]
6. Belgia François Dehez 3 4 21 28
7. Francja Jacques Lataste 1 6 22 32
8. Kolumbia Gabriel Blando 1 6 18 34
Grupa 3
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. Francja Claude Netter 5 1 29 17 Q
2. Australia Brian McCowage 5 2 25 17 Q
3. Wielka Brytania Raymond Paul 4 3 31 22 Q[2]
4. Włochy Giancarlo Bergamini 4 3 23 23 Q[2]
5. Belgia Ghislain Delaunois 4 3 26 27 [2]
6. Lajos Somodi 2 4 20 23
7. Argentyna Santiago Massini 1 5 19 26
8. Stany Zjednoczone Byron Krieger 1 6 13 30
Grupa 4
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. Mark Midler 6 1 31 19 Q
2. Francja Christian d’Oriola 5 2 30 15 Q
3. Wielka Brytania René Paul 5 2 27 18 Q
4. Belgia André Verhalle 5 2 30 19 Q
5. Mihály Fülöp 4 3 29 24
6. Australia David McKenzie 2 5 17 32
7. Kanada Roland Asselin 0 6 13 30
8. Kolumbia Emilio Echeverri 0 6 10 30

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Półfinał 1
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. Francja Claude Netter 5 2 31 15 Q
2. Włochy Antonio Spallino 5 1 27 16 Q
3. Wielka Brytania Raymond Paul 5 2 31 19 Q
4. Mark Midler 5 2 27 22 Q
5. Belgia André Verhalle 3 3 21 20
6. Jurij Rudow 2 4 14 28
7. Stany Zjednoczone Albert Axelrod 1 4 17 27
8. Australia Michael Sichel 0 7 13 35
Półfinał 2
Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
1. Francja Christian d’Oriola 6 1 32 14 Q
2. Włochy Giancarlo Bergamini 5 2 26 25 Q
3. József Gyuricza 4 3 31 23 Q[3]
4. Wielka Brytania Allan Jay 4 3 29 26 Q[3]
5. Günter Stratmann 4 3 28 27 [3]
6. Australia Brian McCowage 2 5 22 32
7. Jurij Osipow 1 5 13 28
8. Wielka Brytania René Paul 1 5 19 29

Finał[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Zawodnik W P TZ TO Uwagi
złoto Francja Christian d’Oriola 6 1 33 17
srebro Włochy Giancarlo Bergamini 5 2 33 26 [4]
brąz Włochy Antonio Spallino 5 2 30 21 [4]
4. Wielka Brytania Allan Jay 4 3 29 26
5. József Gyuricza 3 4 23 23
6. Francja Claude Netter 3 4 21 25
7. Mark Midler 2 5 19 30
8. Wielka Brytania Raymond Paul 0 7 15 35

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b W barażu Stratmann wygrał z Mangiarottim 5–4.
  2. ↑ a b c W barażach Paul wygrał z Bergaminim 5–4, Bergamini z Delaunois 5–4 i Delaunois z Paulem również 5–4. O ostatecznej kolejności zdecydowała liczba trafień otrzymanych w rundzie zasadniczej.
  3. ↑ a b c W barażach zarówno Gyuricza, jak i Paul wygrali ze Stratmannem (odpowiednio 5–4 i 5–2). Nie musieli walczyć ze sobą, gdyż obaj awansowali do finału, a ich kolejność w półfinale została ustalona na podstawie liczby trafień otrzymanych.
  4. ↑ a b O srebrnym medalu zdecydował baraż, w którym Bergamini wygrał ze Spallino 5–4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szermierka_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_1956_–_floret_indywidualnie_mężczyzn&oldid=73065670”