Tadeusz Czarczyński
 kapitan intendent
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
OZG VII, |
| Główne wojny i bitwy | |
Tadeusz Stefan Czarczyński (ur. 2 września 1894, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan intendent Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Tadeusz Czarczyński urodził się 2 września 1894. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W korpusie oficerów administracji dział gospodarczy został awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1], a następnie na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[2]. Jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Gospodarczego VII z Poznania w 1923 był kierownikiem Rejonowego Zakładu Gospodarczego w Gnieźnie[3][4]. Pod koniec lat 20. był kierownikiem Rejonowego Zakładu Żywnościowego w Gnieźnie, działającego przy ul. Wrzesińskiego 28[5][6][7]. W 1932 był kierownikiem Składnicy Materiału Intendenckiego w Gnieźnie[8]. Jako kapitan intendent służył do 1939 w Gnieźnie[9].
W Gnieźnie w latach 30. był przewodniczącym sekcji odzieżowej przy Lokalnym Komitecie Funduszu Pracy w Gnieźnie[10] i przy Miejskim Komitecie Pomocy Bezrobotnych[11]. W marcu 1935 został wybrany zastępcą prezesa zarządu Towarzystwa Jedwabniczego w Gnieźnie[12]. Poza tym pełnił funkcję sekretarza w Kole Rodzicielskim w Gimnazjum Żeńskim im. bł. Jolenty w Gnieźnie[13]. Miał córkę Zofię (1927-2010)[6][14] i syna Wojciecha (ur. 1933)[potrzebny przypis].
Został uznany za zaginionego podczas II wojny światowej: według jednej wersji zmarł 28 października 1940 w Siewżełdorłag (Komi, a według innego przekazu świadka w listopadzie 1940 w więzieniu w Odessie[9]). W 1948 na wniosek żony, Józefy z domu Kałwińskiej, w Sądzie Grodzkim w Gnieźnie wszczęto postępowanie o uznanie za zmarłego Tadeusza Czarczyńskiego[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1321.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1202.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1298, 1311.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1192.
- ↑ Wiadomości potoczne. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 237, s. 3, 13 października 1925.
- ↑ a b Z Urzędu Stanu Cywilnego. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 100, s. 6, 1 maja 1927.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 776, 794.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 372, 862.
- ↑ a b Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 358.
- ↑ Podziękowanie. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 46, s. 6, 27 lutego 1934.
- ↑ Zbiórka odzieży dla bezrobotnych. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 17, s. 7, 22 stycznia 1934.
- ↑ Nowe władze Tow. Jedwabniczego w Gnieźnie. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 76, s. 6, 31 marca 1935.
- ↑ Kronika. „Lech. Gazeta Gnieźnieńska”. Nr 37, s. 7, 14 lutego 1935.
- ↑ Zofia Czarczyńska. wlkp24.info. [dostęp 2022-02-07].
- ↑ Sąd Grodzki w Gnieźnie 1946-1950. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-09-02].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.