Tadeusz J. Żuchowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Józef Żuchowski
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1958

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia sztuki europejskiej
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1990 – historia
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Habilitacja

12 czerwca 2000 – historia
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

12 stycznia 2012

profesor zwyczajny UAM

Tadeusz Józef Żuchowski (ur. 1958[1]) – polski historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1982 ukończył studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, po których został zatrudniony w Instytucie Historii Sztuki UAM. W 1990 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: historia sztuki na podstawie rozprawy pt. „Problem patriotycznego malarstwa niemieckiego 1800-1848 a twórczość Caspara Davida Friedricha” i objął stanowisko adiunkta w tym Instytucie. Na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Pałac papieski na Watykanie od końca V do początku XVI wieku. Ceremoniał a ewolucja kompleksu rezydencjonalnego uzyskał w 2000 stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność: historia sztuki. W 2001 podjął zatrudnienie w Katedrze Historii Sztuki i Kultury na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika jako profesor nadzwyczajny, a w latach 2002–2006 był kierownikiem Zakładu (później Katedry) Historii Sztuki Nowoczesnej. W 2006 został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historii Sztuki w UAM, a w 2008 jej dyrektorem. W 2012 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych, a w 2013 został profesorem zwyczajnym UAM. Był także adiunktem (1990–1992) w Akademii Muzycznej w Poznaniu[2][3].

Został członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w kadencji rozpoczętej w 2017[4]. W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[5]. W 2020 zrezygnował z członkostwa protestując przeciwko publicznej wypowiedzi członkini Rady prof. Ingi Iwasiów[6], oświadczył: „nie akceptuję wulgarności i chamstwa w życiu publicznym, a takim było wystąpienie prof. Iwasiów 23 października na wiecu w Szczecinie. Nie chcę uczestniczyć w obradach, podejmować kolegialnych decyzji, jeżeli w Zespole Humanistycznym są profesorowie, którzy wypowiadając się publicznie, używają języka rynsztokowego. Nie rozstrzygam, czym spowodowana jest koprolalia pani profesor Iwasiów, czy zaburzeniami chorobowymi, czy brakiem wychowania, ale według mnie takie zachowanie zarówno uwłacza etosowi profesora, jak i szkodzi wizerunkowi RDN”[7]. Inga Iwasiów wystąpiła z prywatnym aktem oskarżenia przeciwko Tadeuszowi Żuchowskiemu. Dnia 2 stycznia 2023 Sąd Okręgowy w Poznaniu podtrzymał wyrok skazujący, który w czerwcu ubiegłego roku zapadł w pierwszej instancji i uznał, że prof. Tadeusz Żuchowski cytowaną wypowiedzią celowo chciał obrazić i poniżyć prof. Ingę Iwasiów[8].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Poskromienie materii. Nowożytne zmagania z marmurem kararyjskim. Michał Anioł, Bernini, Canova, Wyd. UAM, Poznań 2010 (2 wyd. 2011).
  • Pałac papieski na Watykanie od końca V do początku XVI wieku. Ceremoniał a ewolucja kompleksu rezydencjonalnego, Poznań 1999.
  • Między naturą a historią. Malarstwo Caspara Davida Friedricha, Szczecin 1993.
  • Patriotyczne mity i toposy. Malarstwo niemieckie 1800-1848, Poznań 1991[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kierownicy i Dyrektorzy. amu.edu.pl. [dostęp 2018-06-26].
  2. a b Prof. dr hab. Tadeusz J. Żuchowski. amu.edu.pl. [dostęp 2017-04-15].
  3. Prof. Tadeusz Józef Żuchowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-04-15].
  4. Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych. ck.gov.pl, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-15].
  5. Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-25].
  6. Zły precedens
  7. Stanisław Janecki, Niebywały wyrok sądu w Poznaniu, skazujący prof. Żuchowskiego, oznacza koniec wolności słowa nie tylko na uniwersytecie [online], wpolityce.pl, 17 czerwca 2022 [dostęp 2023-01-02].
  8. Jolanta Kowalewska, Violetta Szostak, Prof. Inga Iwasiów wygrała proces o zniesławienie. Przeciwko sobie miała prawników z Ordo Iuris [online], wyborcza.pl, 2 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]