Tadeusz Ortyl

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Ortyl
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1939
Jarosław

Data i miejsce śmierci

18 lub 19 marca 2011
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Ortyl (ur. 10 stycznia 1939 w Jarosławiu, zm. 18 lub 19 marca 2011 w Sanoku) – polski muzyk i pedagog, organizator zespołów artystycznych, numizmatyk, twórca i kolekcjoner ekslibrisów.

Nagrobek Tadeusza Ortyla

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Ortyl urodził się w 1939 w Jarosławiu[1]. Był zaangażowany w dziedzinie muzyki, będąc instruktorem i kierownikiem zespołów muzycznych i folklorystycznych od końca lat 50[2][3][4]. Był członkiem zespołu muzycznego, działającego w Domu Kultury w Jarosławiu, z którym występował przez siedem lat[2][5]. Zakładał chóry w Tyniowicach, Sieniawie, Tuligłowach, pod koniec lat 60. orkiestrę mandolinistów przy kopalni nafty i gazu w Ustrzykach Dolnych[6], a na początku lat 70. zespół akordeonistów przy świetlicy kopalni w Wielopolu[7][2][8]. W Sanoku, gdzie od 1972 był instruktorem muzyki w spółdzielczym Klubie Kultury[6], od 1973 prowadził młodzieżową orkiestrę mandolinistów „Puchatki” (działająca przy Osiedlowym Domu Kultury Sanockiej Spółdzielni Mieszkaniowej dzielnicy Wójtostwo, licząca ok. 60 członków)[6][7][2][4], był twórcą i instruktorem muzycznym Zespołu Ludowej Pieśni i Tańca „Sanoczanie” (założony 15 października 1977, działający przy Przedsiębiorstwie Górnictwa Nafty i Gazu w Sanoku, skupiający kilkanaście osób), ponadto założył i prowadził zespół ludowy (kapelę regionalną) przy Państwowym Ośrodku Maszynowym (POM), w której skrzypkiem[9][8].

Od początku lat 70. działał w sferze numizmatyki[10]. Był współzałożycielem i członkiem koła Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego w Sanoku (1972)[11], którego był wybierany prezesem pod koniec 1990[12], w styczniu 1995[13], od 10 października 1997 Koła PTN im. Rudolfa Mękickiego[14], od 14 maja 2000 Oddziału PTN w Sanoku im. Rudolfa Mękickiego[15], którego został wybrany prezesem w sierpniu 2000[16][4][1]. W 2000 został wybrany członkiem zarządu PTN[17], ponownie wybrany w maju 2003[18], pełnił tę funkcję również od 2007 do 2011[4][1]. Był organizatorem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Sanockie Zapiski Numizmatyczne”, wydawanego od 1996[4][19][14]. Organizował międzynarodowe sympozjum numizmatyczne[20]. W 2000 został również członkiem Słowackiego Towarzystwa Numizmatycznego, Oddział w Preszowie[15].

Był również twórcą oraz kolekcjonerem ekslibrisów numizmatycznych i muzycznych[1][14]. Hobbystycznie interesował się także starymi zegarami[7].

Zmarł 18[1] lub 19[21] marca 2011 w Sanoku[1][22]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Był żonaty z Martą[4].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor
  • Ekslibrisy Tadeusza Ortyla (1997, współautor: Władysław Gębczyk)[23]
  • Ekslibrisy numizmatyczne Tadeusza Ortyla (1998, współautorzy:Grażyna Kopańska, Robert Ziobro;, Władysław Gębczyk)[24]
  • Ekslibrisy dla Władysława Gębczyka i Tadeusza Ortyla (2000, autor: Władysław Gębczyk, Krzysztof Kmieć)[25]
  • Wasilij Leonienko. Ex Libris Numismaticis (2000, współautor: Władysław Gębczyk)[26]
Redaktor
  • Rudolf Mękicki – patron sanockich numizmatyków (1996, autor: Stanisław Bulkiewicz)[14][27]
Inne

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Tomasz Suma: Tadeusz Ortyl. ekslibrispolski.pl. [dostęp 2017-12-30].
  2. ↑ a b c d Andrzej Piątek. Na nasze pytania odpowiada: Tadeusz Ortyl – działacz kulturalny z Sanoka. „Nowiny”. Nr 114, s. 6, 11-13 czerwca 1982. 
  3. ↑ Edmund Gajewski. Są takie osiedla. „Nowiny”. Nr 48, s. 5, 26-27 lutego 1983. 
  4. ↑ a b c d e f g h i Laureaci Nagród Miasta 2000. Tadeusz Ortyl. „Tygodnik Sanocki”. Nr 24 (501), s. 6, 15 czerwca 2001. 
  5. ↑ Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku ↓, s. 312.
  6. ↑ a b c d Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku ↓, s. 313.
  7. ↑ a b c Szkice węglem. „Nowiny”. Nr 158, s. 5, 16 lipca 1979. 
  8. ↑ a b Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku ↓, s. 315.
  9. ↑ Franciszek Hamerski. Coraz głośniej o zespole ludowym POM. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23-24 (92-93), s. 5, 15-31 grudnia 1977. 
  10. ↑ Franciszek Oberc, Władysława Oberc. Dzień prasy lokalnej. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 16, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  11. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 3-4, 86.
  12. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 5.
  13. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 6.
  14. ↑ a b c d Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 7.
  15. ↑ a b Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 12.
  16. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 13.
  17. ↑ a b Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 15.
  18. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 21.
  19. ↑ Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Pisma naukowe i popularnonaukowe. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 205-206, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  20. ↑ Franciszek Oberc. Prasa ziemi sanockiej od roku 1990. Sylwetki (dziennikarzy, wydawców, redaktorów). Tadeusz Ortyl. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator, s. 211, 2005. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  21. ↑ Data dzienna 19 marca 2011 została podana na inskrypcji nagrobnej.
  22. ↑ Podziękowania. „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (1011), s. 6, 1 kwietnia 2011. 
  23. ↑ Ekslibrisy Tadeusza Ortylas. Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. [dostęp 2018-09-14].
  24. ↑ Ekslibrisy numizmatyczne Tadeusza Ortyla. Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. [dostęp 2018-09-14].
  25. ↑ Ekslibrisy dla Władysława Gębczyka i Tadeusza Ortyla. Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. [dostęp 2018-09-14].
  26. ↑ Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. [dostęp 2018-09-14].
  27. ↑ Stanisław Bulkiewicz: Rudolf Mękicki 1887-1942. Patron sanockich numizmatyków. Sanok: 1997, s. 2.
  28. ↑ Ex libris Tadeusza Ortyla. Wasilij Leonienko : ex Libris Numismaticis. [dostęp 2018-09-14].
  29. ↑ M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1088.
  30. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 8-9, 49.
  31. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 6, 44.
  32. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 9.
  33. ↑ Jolanta Ziobro. Są już nagrody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (499), s. 1, 1 czerwca 2001. 
  34. ↑ Jolanta Ziobro. Dostrzeżeni i nagrodzeni. „Tygodnik Sanocki”. Nr 23 (500), s. 1, 8 czerwca 2001. 
  35. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 417, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  36. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 540-541, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  37. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 12, 55.
  38. ↑ Kronika PTN w Sanoku ↓, s. 22, 73.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Kozimor: Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku w latach 1959-1991. Sanok: 2014. ISBN 978-83-60380-33-8.
  • Tadeusz Ortyl: Kronika Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego Oddział w Sanoku im. Rudolfa Mękickiego 1972–2005. Sanok: 2005.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Ortyl&oldid=73371810”