Tonin nowozelandzki
Cephalorhynchus hectori[1] | |||
(van Beneden, 1881) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
(bez rangi) | walenie | ||
(bez rangi) | zębowce | ||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
tonin nowozelandzki | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki[2] | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
C. h. hectori C. h. maui |
Tonin nowozelandzki[4], delfin Hektora[5] (Cephalorhynchus hectori) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Najmniejszy przedstawiciel swojej rodziny i rzędu. Epitet gatunkowy honoruje Sir Jamesa Hectora, założyciela Muzeum Narodowego Nowej Zelandii.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Nie występuje licznie, jego stada (około 2-5 osobników) można spotkać w przybrzeżnych wodach Nowej Zelandii wokół Wyspy Południowej i na zachód od Wyspy Północnej. Okresowo jednak łączą się w grupy 20-300 osobników[6]. Niepokój budzą przypadkowe zaplątania się tych delfinów w sieci i śmierć z uduszenia lub śmierć głodowa.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Delfiny Hektora żywią się małymi rybami od powierzchniowych do przydennych oraz dziesięciornicami.
Wygląd fizyczny[edytuj | edytuj kod]
Są nieduże, największy zmierzony dotąd okaz samica, miała trochę ponad 1,5 metra długości i ważyła 57 kg. Małe zaraz po urodzeniu mierzą między 0,6 m a 0,7 m. Delfiny te mają czarną, niemal kwadratową płetwę grzbietową, szare boki i biały brzuch.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Delfiny Hektora osiągają dojrzałość płciową w wieku 7-9 lat, po osiągnięciu 119-145 cm długości. Młode rodzą się wczesnym latem oraz pomiędzy listopadem a lutym. Samica opiekuje się potomstwem około 1,5-2 lata[7][8].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnionio dwa podgatunki C. hectori[4][9]:
- C. hectori hectori – tonin nowozelandzki
- C. hectori maui – tonin północny – wpisany do Czerwonej Księgi IUCN w kategorii CR (krytycznie zagrożony)[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cephalorhynchus hectori, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalorhynchus hectori. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 stycznia 2009]
- ↑ R.R. Reeves i inni, Cephalorhynchus hectori, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-10] (ang.).
- ↑ a b Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 187. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Polskie i łacińskie nazwy waleni. Morświn. [dostęp 2015-03-14].
- ↑ Macdonald, D., p. Evans, B. Wursig.: All The World's Animals.. New York,: Torstar Books Inc., 1984.
- ↑ Nowak, R.. Walker's Mammals of the World. „Johns Hopkins University Press.”, 1991.
- ↑ Slooten, E., S. Dawson.. Hector's Dolphin.. „Handbook of Marine Mammals”, s. 311-331, 1994. London Academic Press.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalorhynchus hectori. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-10]
- ↑ R.R. Reeves i inni, Cephalorhynchus hectori ssp. maui, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-10] (ang.).