Trzon mostka
Trzon mostka (łac. corpus sterni, mesosternum[1]) – środkowa część mostka.
Mostek to kość znajdująca się w brzusznej części klatki piersiowej. Występuje u kręgowców lądowych. Strukturę tę buduje często również chrząstka. Jego część dogłowowa zwie się rękojeścią, doogonowa to wyrostek mieczykowaty, pomiędzy nimi zaś znajduje się trzon mostka[2].
Rękojeść i trzon mostka oddzielają od siebie wcięcia żebrowe odpowiadające II parze żeber[3]. U świni pomiędzy rękojeścią i trzonem mostka znajduje się staw[4]. Podobnie wygląda to u przeżuwaczy. U kozy może tam jednak być obecny chrząstkozrost[5]. Trzon i wyrostek mieczykowaty zrastają się zaś u świni[4] czy przeżuwaczy[5].
Trzon przyjmuje zróżnicowany kształt. U świni, przeżuwaczy oraz u naczelnych obserwuje się spłaszczenie grzbietowo-brzuszne. Odwrotna sytuacja występuje u konia o trzonie mostka spłaszczonym bocznie. Przekrój trzonu mostka ma kształt czworoboczny u psa, u kota zaś cylindryczny[3]. Zbudowany jest z płytek kostnych nazywanych odcinkami mostkowymi (sternebrae), połączone ze sobą przez chrząstkozrosty mostkowe[2]. U świni szybko ulegają one zrośnięciu, podobnie jak ostatni z nich z wyrostkiem mieczykowatym[4]. Analogicznie wygląda to u przeżuwaczy[5]. Liczba tychże odcinków różni się w zależności od taksonu. 4 spotyka się u świni, 5 u przeżuwaczy czy u konia, a 6 u drapieżnych[3]. U psa są one czworokątne w przekroju, a okrągłe u kota[4]. U świni pierwszy z nich wykazuje spłaszczenie boczne, odcinki dystalne są już jednak spłaszczone grzbietowo-brzusznie[6].
Po bokach leżą kolejne wcięcia żebrowe[2]. U świni są to wcięcia II-VII pary połączonych z mostkiem stawowo żeber, u konia również chodzi o II-VII parę żeber[5], a u drapieżnych są to wcięcia II-IX pary żeber[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 72.
- ↑ a b c Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 71.
- ↑ a b c Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 73.
- ↑ a b c d e Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 74.
- ↑ a b c d Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 75.
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 74-75.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4..