Turzyca ciemnokłosa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turzyca ciemnokłosa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca ciemnokłosa

Nazwa systematyczna
Carex melanostachya M.Bieb. ex Willd.
Sp. Pl., ed. 4. 4: 299 (1805)[3]

Turzyca ciemnokłosa (Carex melanostachya M.Bieb. ex Willd.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie i Azji, od Francji na zachodzie po Sinciang na wschodzie[3]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim, o słabo poznanym rozmieszczeniu, znanym z kilku i od dawna niepotwierdzonych stanowisk[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kłosek z owocami
Owoce z przysadką
Łodyga
Tępokanciasta, szorstka w górnej części, o wysokości 30-100 cm.
Liście
Szarozielone, podwinięte na brzegu, nagie, o szerokości 2-4 mm.
Kwiaty
Zebrane w kłosy. Kłosy szczytowe męskie. Kłosy żeńskie o długości 10-35 mm i szerokości 5-10 mm. Przysadki krótsze od pęcherzyków. Pęcherzyki szarobrunatne, wzniesiono-odstające, jajowatoeliptyczne, unerwione, o długości 3,5-5,5 mm, stopniowo zwężone w dwudzielny dzióbek o długości 0,75 mm, z trzema znamionami.
Owoc
Orzeszek.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na mokradłach. Kwitnie w maju i czerwcu[5].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii CR (krytycznie zagrożony)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-11-20] (ang.).
  3. a b Carex melanostachya M.Bieb. ex Willd., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28].
  4. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 131. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  6. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.