Ulica Marszałkowska w Zawierciu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Marszałkowska
Stary Rynek
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zawiercie

Długość

450 m

Poprzednie nazwy

ulica Dworcowa
Alte Markt-Straße
ulica Teodora Duracza

Przebieg
0 m ↑ul. Towarowa
→ul. Górnośląska
50 m ul. Widok
200 m pl. Jarosława Dąbrowskiego
400 m ul. Hoża
450 m ul. Apteczna
Położenie na mapie Zawiercia
Mapa konturowa Zawiercia, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Marszałkowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Marszałkowska”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Marszałkowska”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Marszałkowska”
Ziemia50°29′17,7″N 19°25′14,8″E/50,488258 19,420788

Ulica Marszałkowska – ulica znajdująca się w Zawierciu w dzielnicy Stary Rynek. Ma długość 450 m[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica ukształtowała się przed I wojną światową; widniała już na prawdopodobnie pierwszym planie geometrycznym Zawiercia z zaznaczonymi ulicami z 1909 roku[2]. Została wybudowana na wzór ulicy Długiej w Gdańsku[3]. Pierwotnie nosiła nazwę Dworcowa, od pobliskiego dworca kolejowego[4]. W 1880 roku przy ulicy wzniesiono synagogę, przy synagodze funkcjonował również dom kahalny[5]. Od momentu powstania placu targowego w mieście w 1904 roku ulica Marszałkowska była jego przedłużeniem[6][7]. W momencie nadania ulicy nazwy Marszałkowska krzyżowała się ona z ulicą Hożą, identycznie jak w Warszawie (jest to jedyny taki przypadek w Polsce)[8].

Przed II wojną światową ulica Marszałkowska była w przeważającej części skupiskiem Żydów, którzy napłynęli do Zawiercia na początku XX wieku[9]. 26 lipca 1921 Rada Miejska podjęła uchwałę w sprawie ułożenia trotuarów i płyt betonowych na ulicy Marszałkowskiej[10]. Przed 1925 rokiem ulica Marszałkowska stała się dzielnicą handlową Zawiercia, czemu sprzyjała jej zabudowa i układ[11]. Funkcjonowało przy niej kilkadziesiąt sklepów, w tym herbaciarnie, cukiernie i sklepy kolonialne; działała tu także szkoła i biblioteka[12]. W 1932 roku ulica Marszałkowska stała się pierwszą ulicą w Zawierciu podłączoną do sieci wodociągowej[6].

Po wybuchu II wojny światowej zmieniono nazwę ulicy na Alte Markt-Straße[13]. W latach 1941–1943 ulica Marszałkowska była wschodnią granicą zawierciańskiego getta[14]. Handel na ulicy zaniknął, a żydowskie sklepy, podobnie jak synagoga, zostały zlikwidowane[5][15].

Po zakończeniu II wojny światowej miejsce sklepów żydowskich zajęły placówki państwowe, a ulica Marszałkowska była głównym miejscem koncentracji sklepów w Zawierciu[12]. Pod koniec lat 40. przy ulicy przez krótki okres istniał pawilon handlowy zrzeszający jedenaście sklepów, jednak został on zburzony[8]. W 1952 roku zmieniono nazwę ulicy na Teodora Duracza[13]. Do 1970 roku była najbardziej uczęszczaną ulicą Zawiercia[4]. W 1970 roku nad ulicą zamontowano wiadukt, co spowodowało zmniejszenie zainteresowania mieszkańców robieniem zakupów na tej ulicy[12]. W 1990 roku powrócono do nazwy Marszałkowska[13]. Od 1990 roku za sprawą prywatnych firm następowało ponownie ożywienie handlu, dokonywano także remontów budynków[12].

Na początku XXI wieku zaczął następować proces upadku ulicy Marszałkowskiej i zamykania sklepów, m.in. z powodu dużej liczby supermarketów w Zawierciu i wysokiego wskaźnika przestępstw w okolicy[7][16].

Ulicy Marszałkowskiej poświęciła rozdział książki „Ziemia jałowa” Magdalena Okraska. Autorka opisuje Marszałkowską jako ulicę wyniszczoną i nielubianą przez mieszkańców Zawiercia[17].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Budynek dawnej synagogi w 2008

Do gminnej ewidencji zabytków przy ulicy Marszałkowskiej wpisane są[18]:

  • budynek mieszkalno-usługowy (ul. Marszałkowska 29),
  • budynek mieszkalno-usługowy (ul. Marszałkowska 31),
  • synagoga (ul. Marszałkowska 41).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. WYKAZ DRÓG GMINNYCH I DRÓG WEWNĘTRZNYCH GMINY ZAWIERCIE o nawierzchni ulepszonej [online], Biuletyn Informacji Publicznej [dostęp 2022-08-07].
  2. Monografia Zawiercia, s. 81.
  3. Jolanta Kasperek, Dorota Walus, Ewa Kita, Moje miasto Zawiercie [online], Śląska Biblioteka Cyfrowa [dostęp 2022-08-07].
  4. a b Monografia Zawiercia, s. 89.
  5. a b Zawiercie i jego ulice, s. 76.
  6. a b Jadwiga Gębka, Sławomir Gębka, Ulica Marszałkowska [online], Dawne Zawiercie [dostęp 2022-08-07].
  7. a b Marszałkowska – umierająca ulica handlowa? [online], Zawiercianin.pl, 6 sierpnia 2010 [dostęp 2022-08-07].
  8. a b Paulina Musialska, Bogdan Dworak opowiedział o historii ulicy Marszałkowskiej [FOTO] [online], Zawiercie Nasze Miasto, 24 listopada 2016 [dostęp 2022-08-07].
  9. Zawiercie. Studium monograficzne, s. 97.
  10. Monografia Zawiercia, s. 89–90.
  11. Monografia Zawiercia, s. 293.
  12. a b c d Monografia Zawiercia, s. 90.
  13. a b c Zawiercie i jego ulice, s. 75.
  14. Monografia Zawiercia, s. 64.
  15. Monografia Zawiercia, s. 294.
  16. Paulina Musialska, Zawiercie: Będzie rewitalizacja Starego Rynku [online], Zawiercie Nasze Miasto, 18 maja 2016 [dostęp 2022-08-07].
  17. Ulica przegrana. Fragment książki „Ziemia jałowa” [online], Klub Jagielloński, 17 listopada 2018 [dostęp 2022-08-07].
  18. Zarządzenie Nr 1303/17 w sprawie przyjęcia Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy Zawiercie [online], Biuletyn Informacji Publicznej [dostęp 2022-08-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Abramski, Zawiercie i jego ulice, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskej, 1991.
  • Jerzy Abramski, Zawiercie. Studium monograficzne, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury „Centrum”, 1994, ISBN 83-902833-0-1.
  • Monografia Zawiercia, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskej, 2003, ISBN 83-905651-5-3.