Umierający dandys (powieść)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brama Dalmansporten w Visby – na jej kracie znaleziono wisielca
Skradziony obraz – Umierający dandys

Umierający dandys (szw. Den döende dandyn) − powieść kryminalna szwedzkiej pisarki Mari Jungstedt, opublikowana w 2006, a w Polsce w 2011 w tłumaczeniu Magdaleny Landowskiej.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Jest czwartą powieścią cyklu, w którym występuje detektyw Anders Knutas, komisarz policji z Visby na szwedzkiej wyspie – Gotlandii. Pomaga mu energiczna Karin Jacobsson. W tej części akcja rozgrywa się jesienią[1]. Na bramie miejskiej Dalmansporten w Visby odnalezione zostają powieszone na kracie zwłoki lokalnego właściciela galerii sztuki – Egona Wallina[2]. Wcześniej odbył się w jego galerii wernisaż wystawy litewskiego twórcy młodego pokolenia - Mattisa Kalvalisa, w którym uczestniczył konkurent Wallina ze Sztokholmu - Sixten Dahl. Podczas uroczystości ginie mało znacząca figurka - rzeźba Tęsknota Anny Petrus wykonana z gotlandzkiego wapienia[3]. Nieco później nieznany osobnik kradnie z muzeum Waldemarsudde w Sztokholmie obraz Umierający dandys autorstwa Nilsa Dardela podrzucając w sąsiedztwie pustej ramy skradzioną wcześniej w Visby rzeźbę Tęsknota. Śledztwo prowadzone przez Knutasa wkracza w kręgi handlarzy sztuką, przemytników dzieł sztuki, a także w środowiska homoseksualne. Opisany jest m.in. sztokholmski dom aukcyjny Bukowskis (Bukowski Auktioner Aktiebolag), założony przez polskiego imigranta – Henryka Bukowskiego[2].

Równolegle kontynuowany jest skomplikowany wątek miłosny (zapoczątkowany w pierwszej części - Niewidzialny) pomiędzy Johanem Bergiem (reporterem szwedzkiej telewizji), a Emmą Winarve (nauczycielką z Romy). Ich dziecko ma osiem miesięcy. Emma postanawia wziąć ślub z Johanem.

Karin Jacobson otrzymuje propozycję pracy w Centralnym Biurze Śledczym w Sztokholmie, ale na prośbę Knutasa pozostaje, awansując na stanowisko jego zastępcy, co wywołuje mieszane reakcje zespołu śledczego[4].

Na podstawie cyklu powstał serial telewizji niemieckiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Umierający dandys, s.8
  2. a b Umierający dandys, s.54
  3. Umierający dandys, s.14, 22, 80
  4. Umierający dandys, s.259, 303

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • nota redakcyjna w: Mari Jungstedt, Umierający dandys, Bellona, Warszawa, 2011, okładka zewnętrzna i wewnętrzna, ISBN 978-83-1112039-6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]