Undekafluoroantymonianoirydan fluoroksenonu
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny |
XeIrSbF | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory |
[FXe]+ | ||||||||||||
Masa molowa |
654,24 g/mol | ||||||||||||
Wygląd |
żółte kryształy | ||||||||||||
| |||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||
Podobne związki |
Undekafluoroantymonianoirydan fluoroksenonu, [FXe]+
[IrSbF
11]−
– nieorganiczny związek chemiczny ksenonu, antymonu i irydu z fluorem.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Heksafluoroirydan fluoroksenonu otrzymano po raz pierwszy w wyniku reakcji difluorku ksenonu z fluorkiem irydu(V) w roztworze pentafluorku bromu[1][2]. W podobnej reakcji udało się dokonać również innych pochodnych tego typu – XeRhF
6[3] oraz [FXe]+
[RuF
6]−
[4]. Początkowo sądzono, że metoda bezpośredniej syntezy (analogiczna do syntezy pierwszego związku gazu szlachetnego – heksafluoroplatynianu ksenonu[5]) nie jest możliwa do przeprowadzenia w przypadku IrF
6 ze względu na to, że fluorek irydu(VI) jest zbyt słabym utleniaczem[6]. Później dopracowano metodykę i okazało się, że bezpośrednia synteza jest możliwa, choć proces syntezy należy przeprowadzić staranniej. Udało się zsyntetyzować [XeF]+
[IrF
6]−
oraz opisywany związek. W kwarcowej rurze, podłączonej do układu próżniowego, chłodzonej ciekłym azotem, kondensuje się SbF
5, bezwodny HF oraz IrF
6, ogrzewa do temperatury pokojowej, co powoduje powstanie żółtego roztworu, a następnie ponownie chłodzi się ciekłym azotem, dodaje odpowiednią ilość ksenonu, następnie rurę hermetyzuje się i ogrzewa do temperatury −60 °C, co powoduje krystalizację żółtych kryształów [FXe]+
[IrSbF
11]−
.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ F.O. Sladky , P.A. Bulliner , Neil Bartlett , Xenon difluoride as a fluoride ion donor. Evidence for the salts [Xe2F3]+[MF6]−,[XeF]+[MF6]− and [XeF]+[M2F11]−, „Journal of the Chemical Society A: Inorganic, Physical, Theoretical”, 1969, s. 2179–2188, DOI: 10.1039/J19690002179 .
- ↑ Neil Bartlett , The Oxidation of Oxygen and Related Chemistry: Selected Papers of Neil Bartlett, Singapur: World Scientific Publishing, 2001, s. 238, ISBN 981-02-2775-2 .
- ↑ H.H. Hyman , Noble Gas Compounds, Chicago: Chicago University Press, 1963, s. 23–30 .
- ↑ C.L. Chernick i inni, Fluorine Compounds of Xenon and Radon, „Science”, 138 (3537), 1962, s. 136–138, DOI: 10.1126/science.138.3537.136 .
- ↑ Neil Bartlett , Xenon hexafluoroplatinate (V) Xe+[PtF6]−, „Proceedings of the Chemical Society”, 6, 1962, s. 218, DOI: 10.1039/PS9620000197 .
- ↑ Farhad Tamadon , Stefan Seidel , Konrad Seppelt , Reactions of Xenon with Iridium and Osmiumhexafluoride, „Acta Chimica Slovenica”, 60, 2013, s. 491–494, ISSN 1318-0207, OCLC 52113051 .