Undekafluoroantymonianoirydan fluoroksenonu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Undekafluoroantymonianoirydan fluoroksenonu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

XeIrSbF
12

Inne wzory

[FXe]+
[IrSbF
11
]

Masa molowa

654,24 g/mol

Wygląd

żółte kryształy

Podobne związki
Podobne związki

XePtF
6
, XeRhF
6
, [FXe]+
[RuF
6
]
, [FXe]+
[IrF
6
]

Undekafluoroantymonianoirydan fluoroksenonu, [FXe]+
[IrSbF
11
]
nieorganiczny związek chemiczny ksenonu, antymonu i irydu z fluorem.

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Heksafluoroirydan fluoroksenonu otrzymano po raz pierwszy w wyniku reakcji difluorku ksenonu z fluorkiem irydu(V) w roztworze pentafluorku bromu[1][2]. W podobnej reakcji udało się dokonać również innych pochodnych tego typu – XeRhF
6
[3] oraz [FXe]+
[RuF
6
]
[4]. Początkowo sądzono, że metoda bezpośredniej syntezy (analogiczna do syntezy pierwszego związku gazu szlachetnegoheksafluoroplatynianu ksenonu[5]) nie jest możliwa do przeprowadzenia w przypadku IrF
6
ze względu na to, że fluorek irydu(VI) jest zbyt słabym utleniaczem[6]. Później dopracowano metodykę i okazało się, że bezpośrednia synteza jest możliwa, choć proces syntezy należy przeprowadzić staranniej. Udało się zsyntetyzować [XeF]+
[IrF
6
]
oraz opisywany związek. W kwarcowej rurze, podłączonej do układu próżniowego, chłodzonej ciekłym azotem, kondensuje się SbF
5
, bezwodny HF oraz IrF
6
, ogrzewa do temperatury pokojowej, co powoduje powstanie żółtego roztworu, a następnie ponownie chłodzi się ciekłym azotem, dodaje odpowiednią ilość ksenonu, następnie rurę hermetyzuje się i ogrzewa do temperatury −60 °C, co powoduje krystalizację żółtych kryształów [FXe]+
[IrSbF
11
]
.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. F.O. Sladky, P.A. Bulliner, Neil Bartlett, Xenon difluoride as a fluoride ion donor. Evidence for the salts [Xe2F3]+[MF6],[XeF]+[MF6] and [XeF]+[M2F11], „Journal of the Chemical Society A: Inorganic, Physical, Theoretical”, 1969, s. 2179–2188, DOI10.1039/J19690002179.
  2. Neil Bartlett, The Oxidation of Oxygen and Related Chemistry: Selected Papers of Neil Bartlett, Singapur: World Scientific Publishing, 2001, s. 238, ISBN 981-02-2775-2.
  3. H.H. Hyman, Noble Gas Compounds, Chicago: Chicago University Press, 1963, s. 23–30.
  4. C.L. Chernick i inni, Fluorine Compounds of Xenon and Radon, „Science”, 138 (3537), 1962, s. 136–138, DOI10.1126/science.138.3537.136.
  5. Neil Bartlett, Xenon hexafluoroplatinate (V) Xe+[PtF6], „Proceedings of the Chemical Society”, 6, 1962, s. 218, DOI10.1039/PS9620000197.
  6. Farhad Tamadon, Stefan Seidel, Konrad Seppelt, Reactions of Xenon with Iridium and Osmiumhexafluoride, „Acta Chimica Slovenica”, 60, 2013, s. 491–494, ISSN 1318-0207, OCLC 52113051.