Uroczyste zgromadzenie (mormonizm)
Uroczyste zgromadzenie – w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich termin używany do określenia szczególnie istotnych zgromadzeń religijnych[1].
Mormońska teologia wywodzi ten zwyczaj ze Starego Testamentu[2][3]. Przywołuje się przy jego analizie i interpretacji ustępy i wersety z Księgi Wyjścia[3], Księgi Powtórzonego Prawa[3] oraz Księgi Kapłańskiej[3]. Wskazuje się również, iż podczas poświęcenia Świątyni Jerozolimskiej podobnie zwołano uroczyste zgromadzenie, zgodnie z zapisem zawartym w siódmym rozdziale Drugiej Księgi Kronik[3]. Osadzony jest również dodatkowo w Naukach i Przymierzach, innym tekście wchodzącym w skład kanonu pism świętych tej tradycji religijnej[3].
Ich występowanie w praktyce religijnej świętych w dniach ostatnich można zauważyć już w początkach mormońskiej historii. Joseph Smith, pierwszy prezydent Kościoła, zwołał uroczyste zgromadzenie 27 marca 1836[3], w niedawno ukończonej świątyni w Kirtland w stanie Ohio oraz położonym nieopodal świątyni budynku szkoły[3]. Podczas tego spotkania wierni poparli Smitha oraz innych przywódców kościelnych w ich powołaniach[3], Smith zaś odmówił modlitwę na poświęcenie świątyni[3]. Pozostali mężczyźni zaliczani do kierownictwa wspólnoty ofiarowali natomiast wzajemne pouczenia[3] i złożyli swoje świadectwa[3].
Uroczyste zgromadzenia były i są zwoływane przez przywódców kościelnych przy różnych okazjach[3]. Śmierć każdego prezydenta Kościoła powoduje konieczność wyrażenia poparcia dla jego następcy przez wiernych zgromadzonych właśnie w ten sposób[3]. Uroczystości poświęcenia czy odnowienia świątyni są również częstym i istotnym przyczynkiem do zwołania uroczystego zgromadzenia[3]. Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów oraz specjalista w zakresie mormońskiej doktryny, zauważył, że mogą być one zwołane zgodnie z potrzebami, w zgodzie jednako z Bożym objawieniem[1] i podszeptami Ducha Świętego[1]. Są też jednocześnie aktami uroczystego wielbienia, podczas których wierni poprzez post, modlitwę i wiarę mogą zbliżyć się do Boga[1]. W tym też sensie i znaczeniu mają wspierać członków Kościoła w wykonywaniu ich obowiązków oraz zapewniać niezbędne im pouczenia. W przypadku mężczyzn wierni zapraszani na takowe spotkania są zwykle posiadaczami kapłaństwa[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Bruce R. McConkie: Mormon Doctrine. Salt Lake City: Bookcraft, 1966, s. 739.
- ↑ Solemn asemblies, [w:] Arnold K. Garr, Richard O. Cowan, Donald Q. Cannon (red.), Encyclopedia of Latter-day Saint History [e-book], Salt Lake City: Deseret Book, 2000, lokalizacja 8684, ISBN 1-57345-822-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1390. ISBN 978-0-02-904040-9.
- ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 1390-1391. ISBN 978-0-02-904040-9.