Władysław Górski (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Górski
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1914
Puszkin

Data i miejsce śmierci

18 marca 1945
w rejonie Przybiernowa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca plutonu w 3 PP

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1943–1989) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Władysław Górski (ur. 1 czerwca?/14 czerwca 1914 w Puszkinie, zm. 18 marca 1945 w okolicy Przybiernowa) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.

Syn Józefa Górskiego, polskiego maszynisty kolejowego mieszkającego w Puszkinie w Rosji. Edukację zakończył, jako absolwent szkoły zawodowej i rozpoczął pracę jako ślusarz w Leningradzie. W latach 1936–1937 odbył zasadniczą służbę wojskową w Armii Czerwonej jako mechanik-kierowca. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki, 1 lipca 1941 roku został zmobilizowany. Walczył m.in. w obronie Leningradu. Służąc w Leningradzkiej Armii Pospolitego Ruszenia awansowany został do stopnia kapitana[1].

W czerwcu 1943 roku jako Polak z pochodzenia, został skierowany przez dowództwo ACz do armii polskiej utworzonej w ZSRR[2]. Powierzono mu dowództwo plutonu, a następnie kompanii cekaemów w 3 Pułku Piechoty[1]. Po bitwie pod Lenino, w której brał udział, wydano o nim opinię: wykazał się jako śmiały, odważny i pełen inicjatywy oficer[3]. Następnie przeszedł wraz z 3 PP szlak bojowy przez ziemie polskie. Uczestniczył w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego. Ciężko ranny został w czasie walk o Przybiernów. Odniesione rany okazały się śmiertelne. Ciało kapitana Władysława Górskiego pochowano na cmentarzu w Przybiernowie[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dzieszyński 1986 ↓, s. 162.
  2. Rydłowski 1971 ↓, s. 121.
  3. Rydłowski 1971 ↓, s. 122.
  4. a b Rydłowski 1971 ↓, s. 124.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Dzieszyński: Leningrad 1941-1944. Warszawa: 1986. ISBN 83-11-07242-6.
  • Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.