WM-21 Sólyom
 Samolot WM-21 Sólyom na postumencie przed zakładami je produkującymi (1942). | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 (pilot oraz obserwator/strzelec) |
| Historia | |
| Data oblotu |
1938 |
| Lata produkcji |
1938–1940 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik gwiazdowy WM K-14 lub WM K-14B |
| Moc |
860 KM (K-14), 1030 KM (K-14B) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,90 m |
| Długość |
9,64 m |
| Wysokość |
3,50 m |
| Powierzchnia nośna |
30,3 m² |
| Masa | |
| Własna |
2449 kg |
| Startowa |
3500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
340 km/h |
| Pułap |
8100 m |
| Zasięg |
700 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe kal. 7,92 mm do 240 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Węgry | |
| Rzuty | |
| |
WM-21 Sólyom (z węg. sokół) – węgierski dwupłatowy samolot rozpoznawczy, produkowany w latach 1938–1940.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot powstał jako rozwinięcie wcześniejszej konstrukcji zakładów Weiss Manfréd, WM-16 Budapest. W porównaniu z pierwowzorem miał poprawioną konstrukcję kadłuba i skrzydeł, wzmocnione podwozie, posiadał też radiostację w kabinie obserwatora. Prototyp oblatano w 1938 roku. Już w czerwcu tegoż roku wytwórnia Weiss rozpoczęła produkcję seryjną wersji podstawowej, wyposażonej w 14-cylindrowy silnik gwiazdowy w układzie podwójnej gwiazdy WM K-14 o mocy 860 KM. Była to licencyjna wersja silnika K-14 firmy Gnôme-Rhône. Jednocześnie zakłady MÁVAG podjęły produkcję wersji WM-21B z mocniejszym silnikiem WM K-14B. Ogółem wyprodukowano 85 samolotów WM-21 i 43 WM-21B[1]
Służba[edytuj | edytuj kod]
WM-21 służyły w węgierskim lotnictwie wojskowym jako samoloty rozpoznawcze od początku II wojny światowej. Wyposażone w nie dywizjony rozpoznawcze wzięły udział w inwazji na Jugosławię w 1941 roku. Po wypowiedzeniu przez Węgry wojny Związkowi Radzieckiemu 27 czerwca 1941 roku WM-21 zostały skierowane na front wschodni. Obok samolotów Heinkel He 45 i He 46 były podstawowym wyposażeniem jednostek współpracy z armią lądową w pierwszym okresie wojny. Od 1942 roku sukcesywnie zastępowane przez nowsze konstrukcje (głównie Focke-Wulf Fw 189), zakupione od Niemiec, zostały ostatecznie wycofane z pierwszej linii w początkach 1943 roku.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Samolot WM-21 Sólyom był dwumiejscowym dwupłatem konstrukcji mieszanej, krytym sklejką i płótnem, o stałym podwoziu. Dla polepszenia widoczności z kabiny obserwatora stosowano okna w dolnej części kadłuba. Uzbrojenie stanowiły dwa stałe karabiny maszynowe kal. 7,92 mm strzelające przez krąg śmigła i jeden ruchomy karabin maszynowy w kabinie obserwatora. Na wyrzutnikach pod dolnym płatem można było podwieszać 12 bomb o wagomiarze 10 kg i zasobnik zawierający 120 bomb przeciwpiechotnich o wadze 1 kg każda.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Lalak Magyar Királyi Honvéd Légierö w: Sojusznicy Luftwaffe. Część 2, Warszawa 1999, ISBN 83-906942-2-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Lalak Magyar Királyi Honvéd Légierö w: Sojusznicy Luftwaffe. Część 2, Warszawa 1999, ISBN 83-906942-2-0.