Wacław Wołosewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Wołosewicz
Data i miejsce urodzenia

1911
Wilno

Data śmierci

5 grudnia 1982

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Ważne dzieła

Pomnik Władysława Stanisława Reymonta w Łodzi

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Wacław Wołosewicz (ur. 1911 w Wilnie[1][2], zm. 5 grudnia 1982[3]) – polski rzeźbiarz[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wołosewicz pochodził z Wilna. Po II wojnie światowej zamieszkał w Łodzi, gdzie w latach 50. i 60. XX w. pracował jako wykładowca w Katedrze Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych[2], i gdzie wraz Mieczysławem Szadkowskim współprowadził pracownię rzeźby[5]. Był autorem pomników w Łodzi oraz rzeźb sakralnych[4] i nagrobków[2]. Jego prace znajdują się m.in. w zasobach Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie[6].

Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi w części rzymskokatolickiej[2].

Realizacje[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Medal za Pomnik Zwycięstwa i Braterstwa Broni w Siedlcach (1973)[15]
  • Medal ZPAP w kategorii rzeźba (1978),
  • Medal ZPAP za realizacje z 1978[16].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław Reymont. Brąz. Wacław Wołosewicz (1911-19820) [online], Sztukaj – Andrzej Miedziński [dostęp 2022-10-09] (pol.).
  2. a b c d e Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska, Spacerownik. Cmentarz Stary przy ulicy Ogrodowej [online], 27 października 2007.
  3. a b nekrolog, „Dziennik Łódzki” (206), 9 grudnia 1982.
  4. a b c d Anna Gronczewska, Od pomnika Tadeusza Kościuszki do ławeczki Juliana Tuwima, „Kocham Łódź (Dodatek do Dziennika Łódzkiego)” (411), 10 listopada 2016.
  5. Szkic do biografii, [w:] Janina Ładnowska, Antoni Starczewski Transppozycje, 2020.
  6. Maria Morawinska-Brzezicka, Sport in the fine arts in Poland, Sport i Turystyka, 1976 [dostęp 2022-10-09] (pol.).
  7. Ewelina Pietruszka, Pomnik wdzięczności Armii Czerwonej w Łodzi, Joanna Żelazko (red.), „Rok 1945 w Łodzi”, Łódź 2008.
  8. Piotr Strzemieczny, Maria Nowakowska, Plenerowa Galeria Rzeźby, Taurus Edukacja i Kultura, 29 września 2020 [dostęp 2022-04-15] (pol.).
  9. Maria Nowakowska, Detale powojennej Łodzi [online], 2021.
  10. Miejsca pamięci narodowej w Łodzi. Martyrologia i walka 1939–1945, oprac.: Tadeusz Czapliński i Jerzy Launer. Łódź 1972, s. 16–25.
  11. Wojskowy przegla̜d historyczny, 1973 [dostęp 2022-10-09] (pol.).
  12. J. P.. „To oni wolą nieugiętą...” Uroczyste odsłonięcie Pomnika Czynu Rewolucyjnego z udziałem członka Biura Politycznego Wł. Kruczka. „Dziennik Łódzki”. Rok XXXI (nr 140 (8138)), s. 1–2, 1975-06-23. Łódź: Łódzkie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. ISSN 1898-3111. [dostęp 2015-09-26]. 
  13. Nowe książki, Wyd. Wspołczesne RSW „Prasa-Książki-Ruch”, lipiec 1978 [dostęp 2022-10-09] (pol.).
  14. Zarys dziejów II Liceum Ogólnokształcącego im. Gabriela Narutowicza w Łodzi w latach 1904–2014, [w:] Aleksander Łynka, Historię swą piszecie sami.
  15. Przegla̜d artystyczny, Państwowy Instytut Sztuki., 1973 [dostęp 2022-10-09] (pol.).
  16. Mieczysław Jagoszewski, Medale dobrze zasłużone, „Dziennik Popularny”, 29 listopada 1979.
  17. kt, 'W hołdzie wielkiemu pisarzowi, „Dziennik Popularny” (241 (9122)), 23 października 1978, s. 2 [dostęp 2015-09-28].