Waldemar Wójcik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Wójcik
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1949
Górki

Profesor nauk technicznych
Specjalność: elektronika, telekomunikacja, informatyka, automatyka i robotyka
Alma Mater

Politechnika Wrocławska

Doktorat

1985
Politechnika Lubelska

Habilitacja

2001
Politechnika Lwowska

Profesura

2009

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Lubelska

Dziekan
Wydział

Elektrotechniki i Informatyki PL

Okres spraw.

2006–2012

Poprzednik

Zygmunt Rutka

Następca

Henryka Stryczewska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Waldemar Wójcik (ur. 2 lipca 1949 w Górkach) – polski inżynier i nauczyciel akademicki, profesor nauk technicznych, specjalista z zakresu optoelektroniki, przyrządów kontrolno-pomiarowych, teorii obwodów oraz teorii sterowania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Waldemar Wójcik urodził się 2 lipca 1949 w Górkach w województwie lubelskim. W 1963 rozpoczął naukę w Technikum Budowy Silników Lotniczych we Wrocławiu (przekształconym później w Lotnicze Zakłady Naukowe). Po ukończeniu szkoły średniej przez rok pracował w Wojewódzkim Zakładzie Transportu i Maszyn Drogowych w Lublinie, a następnie podjął studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Ukończył je w 1975, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektronika. W 1975 rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Lublinie, przekształconej następnie w Politechnikę Lubelską, gdzie doszedł do stanowiska profesora.

W 1985 uzyskał stopień doktora, habilitował się w 2001 na Politechnice Lwowskiej. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2009.

Był kierownikiem Katedry Elektroniki, a w latach 2006–2012 dziekanem Wydziału Elektrotechniki i Informatyki PL. Objął również stanowisko dyrektora Instytutu Elektroniki i Technik Informacyjnych na tym samym wydziale. Został także profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Techniczno-Ekonomicznej im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu, kierował na niej Instytutem Inżynierii Technicznej oraz Instytutem Informatyki.

Jest autorem lub współautorem około 130 prac naukowych w tym kilku monografii. Uzyskał członkostwo m.in. w Komitecie Metrologii i Aparatury Naukowej Polskiej Akademii Nauk oraz zarządzie Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorowej, był wiceprezesem Polskiego Stowarzyszenia Pomiarów, Automatyki i Robotyki.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniany nagrodami rektora i nagrodami resortowymi. Odznaczony Srebrnym (1984) i Złotym (1999)[1] Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2002), a w 2011 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]