Wang Yuanqi
Wang Yuanqi (chiń. 王原祁; pinyin Wáng Yuánqí; Wade-Giles Wang Yüan-ch’i; ur. 1642, zm. 1715[1][2]) – chiński malarz z okresu wczesnej dynastii Qing.
Był wnukiem Wang Shimina[1]. Wspólnie z nim oraz Wang Jianem i Wang Huiem zaliczany jest do grupy tzw. „czterech Wangów” i uważany jest za najbardziej oryginalnego z tego grona[1]. Był kanclerzem Akademii Hanlin[1][2]. Przez całe życie piastował stanowiska urzędnicze na dworze[1]. Z rozkazu cesarza Kangxi opracował antologię malarstwa i kaligrafii pt. Peiwenzhai shuhuapu (佩文斋书画谱), opublikowaną w 1708 roku[1][2].
W swojej twórczości nawiązywał do dzieł mistrzów epoki Yuan, zwłaszcza Ni Zana[1][2]. Nieregularny sposób ukazywania przez Wanga skał i drzew nosi natomiast cechy stylu Dong Qichanga[1][2]. Odszedł od tradycji monochromatycznego malarstwa, dużą rolę w jego pracach odgrywa użycie koloru[2]. Swobodne operowanie formą nadaje obrazom Wanga mocno abstrakcyjną formę[1][2], późniejsi krytycy porównywali jego prace do twórczości Cézanne’a[2].
