Werner z Oberwesel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Werner z Oberwesel
Werner von Oberwesel
męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1271 lub 1273
Womrath

Data i miejsce śmierci

1287
Oberwesel

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

(przypuszczalnie) 1428
Rzym
przez Marcina V

Wspomnienie

19 kwietnia
(do 1962)

Nieukończona świątynia w Bacharach
Tablica upamiętniająca tragiczne wydarzenia z tekstem modlitwy pokutnej papieża Jana XXIII

Werner z Oberwesel, niem. Werner von Oberwesel (ur. 1271[1] lub 1273[2] w Womrath, zm. 1287 w Oberwesel[1]) – niemiecki męczennik Kościoła katolickiego. Należał do grupy Szymona z Trydentu i Williama z Norwich, o których rzekomy mord rytualny oskarżono Żydów[3].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice byli ubogimi wyrobnikami. Pracował najpierw jako pracownik najemny w winnicy w Steeg, po czym ze względu na trudną sytuację przeniósł się do Oberwesel, gdzie posługiwał u żydowskiej rodziny[4].

Zmasakrowane zwłoki 16-letniego chłopca znalezione zostały w Wielki Czwartek 1287 roku. O jego zabójstwo oskarżono Żydów, którzy jakoby mieli dokonać rytualnego mordu na chłopcu w dniu święta Paschy. Efektem tego były ataki na Żydów z Oberwesel i sąsiednich miast, powtarzające się w latach 1286–1289; tylko w Bacharach zamordowano dwudziestu sześciu Żydów[a]. Król Rudolf I Habsburg, do którego zwrócili się z prośbą o ochronę, wydał dokument, w którym stwierdził, iż Żydom wyrządzono wielką krzywdę. Nakazał spalenie ciała Wernera i rozsypanie jego prochów[5][1].

W latach 1426–1429 ówczesny proboszcz Bacharach, Winand ze Steeg, pragnąc rozpowszechnić kult Wernera, zwrócił się do kardynała Orsiniego, by ten uzyskał aprobatę u papieża. Kardynał zabrał akta do Rzymu i na tym etapie, według niektórych źródeł sprawa zakończyła się[2][4]; inne źródła podają, że kardynał uzyskał zgodę na kultywowanie grobu Wernera i jego osoby[6]. Niektóre źródła podają rok 1428 za datę jego kanonizacji[3][7][8]. Dzięki relikwii, jaką otrzymał klasztor św. Magdaleny w Besançon, kult Wernera rozprzestrzenił się w regionie Franche-Comté, gdzie stał się patronem winnic. Wspomnienie w diecezji trewirskiej obchodzono dopiero od XVIII stulecia; po II soborze watykańskim (1963) zniknęło ono z kalendarzy diecezjalnych[9]. Do II soboru watykańskiego (1962) jego wspomnienie liturgiczne obchodzone było 19 kwietnia. Obecnie nie znajduje się w spisie Martyrologium Romanum[10].

Kaplica Wernera w Bacharach[edytuj | edytuj kod]

Zwłoki Wernera zostały pochowane w kaplicy św. Kuniberta w Bacharach[4], którą po rozpowszechnieniu się kultu Wernera zamierzano przebudować na okazałą świątynię. Budowla nie została jednak nigdy ukończona.

W 1996 na budowli została umieszczona tablica upamiętniająca pogrom zawierająca tekst modlitwy wyrażającej skruchę za trwające wiele wieków prześladowania Żydów przez chrześcijan. Napisał ją papież Jan XXIII na krótko przed śmiercią[11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Źródła szacują liczbę zabitych w pogromie na ponad 40 (→ Werner-Kapelle. regionalgeschichte.net).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Werner von Oberwesel. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2017-04-09].
  2. a b New Catholic Encyclopedia
  3. a b San Varnerio (Werner) di Oberwesel. santiebeati.it. [dostęp 2017-04-09].
  4. a b c Werner z Oberwesel. deon.pl. [dostęp 2017-04-09].
  5. Richard Gottheil, Hermann L. Strack, Joseph Jacobs: Blood Accusation. jewishencyclopedia.com. [dostęp 2009-06-18]. (ang.).
  6. Werner di Oberwesel, beato. treccani.it. [dostęp 2017-04-17].
  7. San Werner da Oberwesel. associazione-legittimista-italica.blogspot.com. [dostęp 2017-04-17].
  8. San Varnerio (Werner di Oberwesel). istitutoaveta.it. [dostęp 2017-04-17].
  9. Lessing-Gymnasium Döbeln, Gerüchte und Legenden [online], judentum-projekt.de [dostęp 2017-04-17].
  10. Roman Martrylogy
  11. Modlitwa skruchy Papieża Jana XXIII