Wiola (narzędzie)

Wiola wraz z wiertłami

Wiola (od wł. viola – skrzypce) – rodzaj świdra stosowanego w rzeźbiarstwie do szczegółowej obróbki kamienia.

Jako rodzaj prymitywnego świdra używana jest do wiercenia w kamieniu niewielkich otworów, np. źrenic oczu, skrętów włosów (loków), małżowin ucha itp. Ostrze wiertła wprawia w ruch obrotowy przyrząd podobny do skrzypcowego smyczka, z którym jest ono połączone ruchomo. Jako narzędzie rzeźbiarskie znana w starożytności – szeroko stosowana w sztuce przez Rzymian, lecz używana już w starożytnym Egipcie.

W ciągu historycznym jest prawdopodobnie pochodną tzw. świdra ogniowego, używanego przez społeczności pierwotne do rozniecania ognia.

Bibliografia

• Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik sztuk plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, s. 324. ISBN 83-214-0590-8.