Wolchŏng sa

Wolchŏng sa 월정사
Chŏngmyŏlbogung
	; Fragment klasztoru
Państwo	Korea Południowa
Miejscowość	góra Odae
Rodzaj klasztoru	Klasztor buddyjski
Właściciel	chogye
Typ zakonu	męski
Liczba eremów	8
Założyciel klasztoru	Chajang
Materiał budowlany	drewno
Data budowy	643
	Położenie na mapie Korei Południowej Wolchŏng sa 월정사
	37°43′53″N 128°35′33″E/37,731389 128,592500
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Wolchŏng sa (월정사 Klasztor Istoty Księżyca) – koreański klasztor.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Założycielem klasztoru był Chajang w roku 643. Początkowo była to mała pustelnia nazwana Chŏngmyŏlbogung. Legenda opisuje jak powstała. Chajang śpiewał nad stawem przed figurą bodhisattwy licząc na to, że zobaczy bodhisattwę Mańdziuśriego. Po siedmiu dniach praktyki miał wizję, w trakcie której Budda dał mu wiersz z czterema sanskryckimi wersami. Następnego dnia zjawił się jakiś mnich, który zapytał, czemu Chajang jest taki blady i zmartwiony. Chajang wyjaśnił, że otrzymał wiersz, którego nie rozumie. Tajemniczy mnich wyjaśnił mu tekst i powiedział, że powinien udać się na górę Odae, gdzie zobaczy 10000 Mańdziuśrich. Po kolejnych siedmiu dniach śpiewów, pojawił się smok, który wyjaśnił, że ów mnich, to właśnie był bodhisattwa Mańdziuśri i teraz Chajang musi iść na górę Odae wybudować świątynię. Chajang wyruszył w drogę i w 643 r. dotarł do góry Odae. Panowała tam taka mgła, że Chajang niczego nie widział i w ciągu trzech dni wybudował tylko małą chatkę. To był początek klasztoru, który znajduje się na wschodnim zboczu góry Odae.

Po śmierci Chajanga zamieszkał w tej pustelni świecki wyznawca Shinyo, uważany za wcielenie bodhisattwy Yudonga. Następnie w IX wieku przybył tam Shinui, uczeń mistrza sŏn i założyciela szkoły sagul T'onghyo Pŏmila, który odbudował pustelnię. Stopniowo pustelnia była rozbudowywana i w końcu stała się klasztorem. W XIX wieku był już dość sporych rozmiarów, tak że praktykowało w nim ponad stu mnichów^[1].

Był to ostatni klasztor, w którym przebywał Kyŏnghŏ Sŏng'u (1849-1912) przed jego zniknięciem z publicznego życia w 1903 r^[1].

W ciągu swojej historii klasztor był kilkakrotnie palony, ostatni raz w czasie wojny koreańskiej w latach 1950-1953, kiedy armia koreańska zniszczyła dziesięć budynków, gdyż ukrywali się w niej komuniści z północy.

Klasztor jest parafialna świątynią chogye, który administruje 60 innymi klasztorami.