Zachodni Lodowiec Szelfowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zachodni Lodowiec Szelfowy
West Ice Shelf
Ilustracja
Mapa regionu z Zachodnim Lodowcem Szelfowym i Lodowcem Szelfowym Shackletona
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj

lodowiec szelfowy

Klasa lodowca

lodowiec szelfowy

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zachodni Lodowiec Szelfowy”
Ziemia66°40′00″S 85°00′00″E/-66,666667 85,000000
Główne lodowce szelfowe Antarktydy (2008):

     Lodowiec Szelfowy Rossa

     Lodowiec Szelfowy Ronne i Lodowiec Szelfowy Filchnera

     Lodowiec Szelfowy Amery’ego

     Larsen C

     Lodowiec Szelfowy Riiser-Larsena

     Lodowiec Szelfowy Fimbul

     Lodowiec Szelfowy Shackletona

     Lodowiec Szelfowy Jerzego VI

     Zachodni Lodowiec Szelfowy

     Lodowiec Szelfowy Wilkinsa

     Lodowiec Szelfowy Abbota

     Lodowiec Szelfowy Getza

Zachodni Lodowiec Szelfowy[1] (ang. West Ice Shelf[1][2]) – lodowiec szelfowy w Antarktydzie Wschodniej, między Zatoką Barierową i Posadowsky Bay, przylegający do Wybrzeża Leopolda i Astrid.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Zachodni Lodowiec Szelfowy leży w Antarktydzie Wschodniej, rozciągając się między Zatoką Barierową i Posadowsky Bay u Wybrzeża Leopolda i Astrid[3]. Zajmuje powierzchnię 16,370 km², rozciągając się wzdłuż wybrzeża na przestrzeni 280 km[3].

Wschodnia część lodowca zasilana jest przez nienazwany lodowiec, którego jęzor rozciąga się na długości 100 km, w 20-kilometrowej rozpadlinie[3]. Na zachód od rozpadliny leżą cztery wzniesienia lodowe (ang. ice rises): Leskov, Mikhaylov, Zavadovsky i jedno jeszcze nienazwane[3]. Na zachodzie na przestrzeni 90 km rozciąga się jęzor lodowca Philippi Glacier[3].

Lodowiec jest ostoją ptaków IBA z uwagi na kolonie pingwinów cesarskich[4]. Jedna kolonia zamieszkuje obszar lodu morskiego przy północno-zachodnim krańcu lodowca[4]. W 2011 roku przeprowadzono (niepełne) liczenie opierzonych piskląt – było ich 3436[4]. Druga kolonia zlokalizowana jest w zachodniej części lodowca w Zatoce Barierowej[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lodowiec został odkryty przez pierwszą antarktyczną ekspedycję niemiecką prowadzoną przez Ericha Dagoberta von Drygalskiego (1865–1949) w latach 1901–1903[5] – tzw. „ekspedycję Gaussa”[6]. Nazwa obiektu nawiązuje do kierunku, w którym wyprawa zauważyła lodowiec[5]. W lutym 1901 roku statek ekspedycji „Gauss” utknął w paku lodowym do lutego 1903 roku[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]