Zatoka klinowo-ciemieniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zatoki opony twardej. Zatoka klinowo-ciemieniowa podpisana sphenoparietal sinus.

Zatoka klinowo-ciemieniowa (łac. sinus sphenoparietalis) – w anatomii człowieka parzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy dolnej (przednio-dolnej) zatok[1][2]. Biegnie łukiem wzdłuż wolnego brzegu skrzydła mniejszego kości klinowej, kierując się w stronę przyśrodkową[1][2]. Wpadają do niej żyły powierzchniowe półkul mózgu[1], żyły śródkościa, żyły oponowe[3], często także żyła środkowa powierzchowna mózgu. Odprowadza krew do zatoki jamistej, do której wpada pod wyrostkiem pochyłym przednim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 367, ISBN 978-83-200-3257-4.
  2. a b Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 736, ISBN 978-83-200-3917-7.
  3. Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.