Żyły przeponowe dolne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żyła przeponowa dolna prawa podpisana Inferior phrenic.

Żyły przeponowe dolne (łac. venae phrenicae inferiores) – w anatomii człowieka naczynia żylne zbierające krew z przepony. Powstają na wklęsłej powierzchni przepony po dwie po każdej stronie. Idąc stromo ku dołowi towarzyszą tętnicy przeponowej dolnej. Po drodze łączą się w jeden pień po każdej stronie i uchodzą do żyły głównej dolnej przy jej przejściu przez przeponę[1][2]. Żyła przeponowa dolna lewa może też uchodzić do żyły nerkowej lewej lub do żyły nadnerczowej lewej[3][4]. Dopływami żył przeponowych dolnych mogą być gałęzie z nadnercza[3].

Żyły przeponowe dolne tworzą zespolenia śródmięśniowe z żyłami osierdziowo-przeponowymi[5]. W przypadku podwiązania żyły głównej dolnej może dojść do wznowienia krążenia żylnego między innymi tą drogą[6]. Żyły przeponowe dolne nie mają zastawek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 417–418.
  2. Wiesław Łasiński, Anatomia topograficzna i stosowana. Tom 2. Brzuch, narządy jamy brzusznej, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1990, s. 200, ISBN 83-200-0691-0.
  3. a b Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 418.
  4. Friedrich Paulsen, Jens Waschke, Sobotta. Atlas anatomii człowieka. Tom 2. Narządy wewnętrzne klatki piersiowej, jamy brzusznej i miednicy, wyd. IV polskie, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012, s. 228, ISBN 978-83-7609-709-1.
  5. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 432.
  6. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 416.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3257-4.
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 417-418; 432. ISBN 83-200-1628-2.