Zbigniew Stawrowski
| Data urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk społecznych | |
| Specjalność: filozofia polityki | |
| Alma Mater |
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie |
| Doktorat |
24 maja 1993 |
| Habilitacja |
7 grudnia 2006 |
| Profesura |
16 września 2016 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie |
Zbigniew Stawrowski (ur. 14 marca 1958) – filozof polityki, profesor w Instytucie Politologii UKSW.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie[1], gdzie w 1980 r. był współzałożycielem NZS. Następnie studiował filozofię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, gdzie w 1993 obronił doktorat pod kierunkiem ks. Józefa Tischnera. Habilitację uzyskał w 2006 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2016 uzyskał tytuł profesora nauk społecznych[1].
W latach 1994–2000 zastępca dyrektora Instytutu Studiów Politycznych PAN. Współzałożyciel Collegium Civitas. Współzałożyciel i dyrektor Instytutu Myśli Józefa Tischnera w Krakowie.
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał w 2012 Wojciech Wierzejski[2].
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- Państwo i prawo w filozofii Hegla (1994)
- Prawo naturalne a ład polityczny (2006)
- Niemoralna demokracja (2008)
- Solidarność znaczy więź (2010)
- Wokół idei wspólnoty (2012)
- The Clash of Civilizations or Civil War (2013)
- Budowanie na piasku. Szkice o III Rzeczpospolitej (2014)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Prof. Zbigniew Stawrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-10-12].[martwy link]
- ↑ Etyka w polityce. Neoarystotelizm Alasdaira MacIntyre’a jako odpowiedź na kryzys postoświeceniowej filozofii moralnej i politycznej w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-02-08].