Zelda II: The Adventure of Link

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zelda II: The Adventure of Link
リンクの冒険
Ilustracja
Producent

Nintendo

Wydawca

Nintendo

Seria gier

The Legend of Zelda

Data wydania

18 stycznia 1987

Zelda II: The Adventure of Link (jap. リンクの冒険 Rinku no Bōken; „Przygoda Linka”)przygodowa gra akcji produkcji japońskiej opracowana i wydana przez Nintendo po raz pierwszy na konsolę Famicon. Jest drugą odsłoną serii The Legend of Zelda i jednocześnie jedynym oficjalnym sequelem gry The Legend of Zelda. Premiera gry miała miejsce w Japonii 14 stycznia 1987, a prawie dwa lata później w Ameryce Północnej i krajach regionu PAL.

Gra, mimo zasadniczych zmian w systemie rozgrywki, za które bywa często krytykowana, okazała się wielkim sukcesem firmy Nintendo, sprzedając się na świecie w nakładzie 4,38 miliona sztuk[1]. Zelda II: The Adventure of Link pojawiła się także na NES Classic Edition[2].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja gry rozgrywa się kilka lat po wydarzeniach przedstawionych w The Legend of Zelda. Główny bohater, 16-letni teraz Link staje przed zadaniem zdjęcia ciążącej nad księżniczką Zeldą klątwy, w wyniku której zapadła ona w wieczny sen. Aby tego dokonać, Link musi odzyskać ostatni element starożytnego artefaktu, zwanego Triforce, który spoczywa na dnie podziemnego pałacu gdzieś w krainie Hyrule. Zadanie to utrudniać mu będą przeciwnicy, postawieni na jego drodze pośmiertnie przez Ganona, którego Link pokonał już wcześniej, w poprzedniej części gry. Krew zabitego Linka potrzebna jest Ganonowi, aby wskrzesić własne ciało[3].

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

W stosunku do pierwszej części, twórcy gry diametralnie zmienili obowiązujące zasady rozgrywki. Charakterystyczny w The Legend of Zelda widok „z lotu ptaka” został wykorzystany wyłącznie do poruszania się bohatera po mapie krainy. W pozostałych, najbardziej zasadniczych z punktu widzenia rozgrywki, etapach gry, obserwujemy bohatera z boku, jak w typowych platformówkach. Zmiana ta, niepodjęta ponownie w żadnej z późniejszych części serii, jest jedną z najczęściej krytykowanych przez graczy cech gry.

W grze zaimplementowano rozbudowany, jak na serię The Legend of Zelda, system rozwoju postaci. Gracz pokonując przeciwników zdobywa doświadczenie, które pozwala mu na awans jednej z trzech podstawowych cech bohatera: ataku, magii i życia. Wybór, które cechy będą rozwijane w pierwszej kolejności zależy wyłącznie od gracza. Poziomy ataku i życia warunkują odpowiednio: wartość zadawanych przez bohatera obrażeń oraz liczbę punktów życia, jakimi on dysponuje. Poziom magii wpływa natomiast na koszt użycia magicznych umiejętności, których Link uczy się wraz z postępem fabuły. Umiejętności te nie tylko zwiększają jego skuteczność w zmaganiach z przeciwnikami, ale czasem okazują się też niezbędne do przejścia kolejnych etapów gry[4].

Elementem wspólnym Adventure of Link i pierwszej części gry, a także pozostałych odsłon serii, jest schemat zgodnie z którym gracz wchodzi w posiadanie nowych przedmiotów. Ich zdobycie wiąże się z eksploracją podziemnych pałaców, na dnie których czeka walka z wyjątkowo wymagającym przeciwnikiem. Każdy kolejny zdobyty przedmiot umożliwia Linkowi dostęp do nowego obszaru krainy, eksplorację nowego pałacu, a w efekcie zdobycie następnego nowego przedmiotu przybliżającego gracza do końca rozgrywki[4]. Podziemne pałace są odpowiednikiem tzw. dungeon’ów z The Legend of Zelda.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. RPGamer - Japandemonium - Xenogears vs. Tetris [online], www.rpgamer.com [dostęp 2016-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-12].
  2. WRÓĆ DO PRZESZŁOŚCI WRAZ Z EUROPEJSKĄ PREMIERĄ NINTENDO CLASSIC MINI: NINTENDO ENTERTAINMENT SYSTEM. nintendo.pl, 2016-11-11. [dostęp 2019-01-03]. (pol.).
  3. Mike Richardson, Hyrule Historia [online], 2013.
  4. a b Nintendo of America Inc., ZELDA II The Adventure of Link INSTRUCTION BOOKLET, 1987.