Zygmunt Fiedler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Fiedler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1882
Łęczyca

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1965
Łódź

Miejsce spoczynku

Stary Cmentarz w Łodzi

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Odznaka Honorowa PCK I stopnia Order Estońskiego Czerwonego Krzyża I Klasy

Zygmunt Fiedler (ur. 6 kwietnia 1882 w Łęczycy, zm. 18 grudnia 1965 w Łodzi) – działacz samorządowy, przemysłowiec, współzałożyciel Rotary Clubu w Łodzi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Fiedler był absolwentem Szkoły Zgromadzenia Kupców w Łodzi, po której ukończeniu podjął naukę na Akademii Nauk Społecznych i Handlowych we Frankfurcie nad Menem(inne języki). Po jej ukończeniu, powrócił do Łodzi, gdzie w 1905 został współwłaścicielem firmy „Rosicki”, a następnie w 1922 również firmy „Rosicki, Kawecki i ska”, kierowanej przez niego do 1939. Firma miała 2 fabryki, przy obecnej ul. J. Tuwima 21 i ul. Tuszyńskiej 46[1]. W 1907 został członkiem zarządu Stowarzyszenia Polskich Kupców i Przemysłowców Chrześcijan w Łodzi, następnie w 1910 zostając jego prezesem[2].

W 1918 objął stanowisko dyrektora Państwowej Szkoły Handlowej w Łodzi. Dzięki pomocy Karola Scheiblera II uzyskał 2 budynki na Księżym Młynie wraz z wyposażeniem, na cele otwarcia placówki szkolnej. W 1919 został członkiem zarządu oddziału wojewódzkiego PCK w Łodzi, a w 1929 również jego prezesem. W okresie od 1923 do 1925 był wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Łodzi, do 1939 zaś obejmował posadę wiceprezesa Łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej. W 1933 został współzałożycielem Rotary Clubu w Łodzi, oddziału Rotary International, w 1935 został członkiem komisji Komunalnej Kasy Oszczędności w Łodzi[3], a w 1936 – Towarzystwa Przyjaciół Łodzi[4]. W 1937 działał jako współtwórca łódzkiej grupy Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju[5]. W latach 1936–1939 był członkiem rady przybocznej prezydenta miasta Łodzi[6].

Od 1939 Fiedler pracował w kierowanej dotychczas przez siebie firmie, lecz w okresie okupacji zarządzanej przez niemiecką administrację. W wyniku przedwojennej działalności społecznej 2-krotnie więziono Fiedlera w obozie na Radogoszczu. Po II wojnie światowej pracował w swojej, lecz znacjonalizowanej firmie, kierując centralnym magazynem w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Łodzi[2].

Małżeństwo Fiedlerów ubiegało się po II wojnie światowej o rehabilitację ze względu na wpisanie do drugiej grupy niemieckiej listy narodowej Deutsche Volskilste[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Fiedler był synem pracownika biurowego Krzysztofa Fiedlera (1848–1926) i Marii z domu Stanisławskiej herbu Pilawa (1856–1904), pochodzącej od żyjącego w XII w. Żyrosława. Zygmunt miał siostrę Zofię Rosicką oraz braci: Leona i Konrada. Jego żoną była Halina z domu Patzer (1893–1972), z którą miał 2 dzieci: Janusza Fiedlera (1924–1977) i Hannę (ur. 1929[2]).

Został pochowany w części katolickiej Starego Cmentarza w Łodzi[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łódź – Dawna Fabryka Wyrobów Korkowych, Materiałów Izolacyjnych i Chemicznych Spółka z o.o. Rosicki i Kawecki. Atrakcje turystyczne Łodzi. Ciekawe miejsca Łodzi [online], polskaniezwykla.pl [dostęp 2022-01-13].
  2. a b c d e f Zygmunt Fiedler – członek założyciel rotary club łódź [online], rotary.intv.pl [dostęp 2022-01-13].
  3. „Głos Poranny” Nr 313 / 1935 r. by Ada Bartkowska – Issuu [online], issuu.com [dostęp 2022-01-13] (ang.).
  4. Prezesi – TPŁ [online], tplodzi.eu [dostęp 2022-01-13].
  5. Klemens Orchulski, Na szerokim świecie, „Łódź w Ilustracji: dodatek niedzielny do „Kurjera Łódzkiego”” (23), Łódź, 30 maja 1937 [dostęp 2022-01-27] (pol.).
  6. Sławoj Składkowski, Powołanie Rady Przybocznej przy Tymczasowym Prezydencie, 15 lipca 1937.
  7. Wnioski o rehabilitację, „Monitor Polski”, 22 września 1946.
  8. CRISPA, „Kurjer Polski” (r. 40, nr 310), crispa.uw.edu.pl, Warszawa, 11 listopada 1937 [dostęp 2022-01-13].