Zygmunt Seweryński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Seweryński
podpułkownik intendentury podpułkownik intendentury
Data urodzenia

20 stycznia 1880

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

13 Galicyjski Pułk Ułanów
Dep VII Int. MSWoj.

Stanowiska

kierownik referatu ministerstwa,
szef wydziału ministerstwa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Zygmunt Seweryński[1] (ur. 20 stycznia 1880, zm. ?) – podpułkownik intendentury Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 stycznia 1880[2][3]. W C. K. Armii został mianowany na stopień zastępcy oficera prowiantowego z dniem 1 sierpnia 1907[4], a potem awansowany na podporucznika oficera prowiantowego z dniem 1 listopada 1910[5]. Służył w 13 Galicyjskim pułku ułanów w Złoczowie w charakterze zastępcy oficera prowiantowego[6][7], a od około 1909 jako oficer prowiantowy[8][9][10][11][12]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień porucznika oficera prowiantowego z dniem 1 listopada 1916[13]. Do 1918 nadal służył w szeregach 13 pułku ułanów[14][15][16].

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie oficerów zawodowych intendentury ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[17][18]. W 1923 był kierownikiem referatu[19], w 1924 szefem wydziału w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[20]. W 1928, jako oficer przeniesiony w stan spoczynku przebywał w Warszawie[2]. W 1934 jako emerytowany podpułkownik intendentury pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Sigismund Seweryński”.
  2. a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 895.
  3. a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
  4. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 1064.
  5. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 833.
  6. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1908, s. 803.
  7. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 821.
  8. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 829.
  9. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 833.
  10. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 837.
  11. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 881.
  12. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 746.
  13. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 971.
  14. a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 629.
  15. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 816.
  16. a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1025.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1271.
  18. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1155.
  19. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 22.
  20. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]