Krajka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krajka z nazwą producenta

Krajki – brzegowe fragmenty tkaniny w postaci pasków o szerokości od 8 do 20 mm, biegnących wzdłuż po obu jej stronach. Ich struktura i wygląd są zwykle inne od reszty tkaniny. Zabezpieczają tkaninę zarówno w procesie tkania, jak i wykończenia[1].

Wykonywane są na ogół z tej samej przędzy, z której wykonana jest cała osnowa. Ponieważ krajki narażone są na duże obciążenia, muszą być odpowiednio wzmocnione. Uzyskuje się to przez zastosowanie na osnowę krajkową podwójnych nitek. Krajki najczęściej tworzone są w splocie płóciennym lub pochodnym. Oprócz funkcji zabezpieczającej, krajki pełnią również funkcje:

  1. informacyjne – zapisany w postaci pięcionitkowego kodu barwnego, skład surowcowy tkaniny. Każda nitka oznacza 20% danego włókna w składzie przędzy, z której wykonana jest tkanina. Dopuszcza się 5% tolerancji. Na przykład 3 nitki czerwone i 2 nitki niebieskie oznaczają tkaninę elano-wełnianą E60/W40 (tzw. wełna czterdziestka).
    Znaczenie kolorów:
  2. ozdobne lub reklamowe – często na krajkach umieszcza się napisy, np. nazwa zakładu. W tym przypadku do tworzenia krajek stosuje się kombinacje splotów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksandra Pluta, Edyta Wiśniewska, Krajka : sokólska tkanina ludowa, Wasilków: Podlaskie Muzeum Kultury Ludowej, 2019, ISBN 978-83-947244-4-3, OCLC 1150443372 [dostęp 2023-02-01].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]