Marcin Tybura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Tybura
Ilustracja
Tybura w oktagonie UFC
Pseudonim

Tybur

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1985
Turek

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

191 cm

Masa ciała

114 kg

Styl walki

MMA

Trenowany przez

Andrzej Kościelski

Debiut

2011

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Jackson-Wink MMA (dawniej)
Syndicate MMA (od 2019)
Ankos MMA (od 2020)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

33

Zwycięstwa

25

Przez nokauty

9

Przez poddania

7

Przez decyzje

9

Porażki

8

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 17 marca 2024.

Marcin Tybura (ur. 9 listopada 1985 w Turku) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej[1], zwycięzca turnieju M-1 Grand Prix 2013 oraz mistrz M-1 Global wagi ciężkiej w latach 2014–2015, od 2015 związany z Ultimate Fighting Championship.

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Treningi MMA rozpoczął w 2006 roku po tym, jak przyjaciel zapoznał go z tym sportem. W ciągu kilku tygodni zaczął odczuwać potrzebę rywalizacji. Zawodowo zadebiutował jednak dopiero kilka lat później[2].

Uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego na Uniwersytecie Łódzkim[2].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

Marcin zadebiutował w MMA w listopadzie 2011 roku, wygrywając turniej na Mistrzostwach Polski MMA, które odbywały się w Chorzowie[3]. Kilkanaście dni później wziął udział w kolejnym turnieju Carphatian Primus Belt, który miał miejsce tym razem w Rzeszowie – Tybura zwyciężył w eliminacyjnym pojedynku przed czasem i zakwalifikował się do ćwierćfinału[4]. Na początku 2012 roku zorganizowano ćwierćfinały turnieju. Tybura swój pojedynek wygrał, również przed czasem dusząc rywala, ale do półfinałów nie doszło z niewiadomego powodu (nie zorganizowano kolejnej gali na których miały się odbyć półfinały turnieju)[5]. Zamiast tego zmierzył się w walce wieczoru z Szymonem Bajorem na Prime FC 1 w Mielcu, którą wygrał na punkty po dogrywce[6].

Start w turnieju M-1[edytuj | edytuj kod]

21 stycznia 2013 roku związał się z czołową europejską organizacją M-1 Global na okres 2 lat, czyli według kontraktu ma mieć zagwarantowane min. sześć walk[7]. Do pierwszej jego walki doszło niecały miesiąc później na M-1 Challenge 37, zmierzył się w walce o prawo bycia rezerwowym na kwietniowym turnieju wagi ciężkiej M-1 Grad Prix 2013 z Dienisem Komkinem[8]. Polak wygrał pojedynek kompletnie demolując rywala ciosami który w przerwie między rundami poddał walkę[9].

Do kwietniowego turnieju wagi ciężkiej M-1 Grand Prix 2013 zostali zaproszeni: mistrz M-1 w wadze ciężkiej Kenny Garner, Konstantīns Gluhovs, Magomied Malikow, weteran światowych ringów Jeff Monson, wielokrotny mistrz w kickboxingu oraz zawodnik Bellatora Aleksiej Kudin, Francuski grappler Chaban Ka, Ibragim Ibragimow, Denis Smoldariew oraz jako rezerwowy na wypadek kontuzji któregoś zawodnika Marcin Tybura. W ćwierćfinałach zwyciężali Gluhovs, Malikow, Smoldariev oraz Chaban Ka. Do pierwszego półfinału miało dojść 21 sierpnia między Malikowem a Chaban Ka ale kontuzja wykluczyła Malikowa z turnieju. Natychmiast na jego miejsce wskoczył rezerwowy Tybura[10] który w półfinale pokonał Francuza przez TKO w 1. rundzie kwalifikując się do finału[11]. Drugi półfinał również nie obył się bez problemów, rywal Gluhovsa, Estończyk Smoldariev został kontuzjowany i nie mógł zmierzyć się z Łotyszem więc organizatorzy postanowili anulować drugi półfinał i automatycznie przenieść Gluhovsa do finału[12]. Finał miał miejsce 20 października na M-1 Challenge 42[13]. Tybura zaraz po rozpoczęciu pojedynku sprowadził na ziemie Gluhovsa, zachodząc go przy tym zza plecy i próbując go natychmiast poddać duszeniem. Początkowo Łotysz sukcesywnie się bronił przed próbami poddań, więc Tybura zaczął uderzać krótkimi ciosami co w pewnym momencie poskutkowało i pozwoliło na zapięcie ciasnego duszenia, które Łotysz musiał poddać pod koniec 1. rundy. Tybura zwyciężył w całym turnieju inkasując czek na 1. milion rubli (ok 95 tys. zł) oraz prawo do pojedynku o pas mistrzowski w wadze ciężkiej[14].

Drabinka turnieju:

  Ćwierćfinały Półfinały Finał
                           
  Francja  Chaban Ka POD1  
Białoruś  Aleksiej Kudin  
  Polska  Marcin Tybura TKO1  
  Francja  Chaban Ka  
Rosja  Magomied Malikow TKO2
  Stany Zjednoczone  Jeff Monson kont.  
    Polska  Marcin Tybura POD1
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs DEC3  
Stany Zjednoczone  Kenny Garner  
  Estonia  Denis Smoldariew kont.
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs w/o  
Estonia  Denis Smoldariew TKO1
  Rosja  Ibragim Ibragimow  

Walka rezerwowa:

  • Polska Marcin Tybura vs Rosja Dienis Komkin – zwycięstwo Tybury przez TKO w 1. rundzie

Mistrzostwo M-1[edytuj | edytuj kod]

Rywalem Tybury, który zapewnił sobie prawo walki o pas wygrywając turniej M-1 Grand Prix okazał się inny Polak – Damian Grabowski, który zdobył mistrzostwo pod koniec 2013 roku, zwyciężając ówczesnego mistrza Amerykanina Kenny’ego Garnera. 23 stycznia 2014 została ogłoszona walka o tytuł, starcie zaplanowano na 14 marca 2014[15] lecz ostatecznie nie doszło do niego z powodu kontuzji szyi u Grabowskiego, której nabawił się na kilkanaście dni przed walką. Postanowiono przełożyć pojedynek na lato 2014[16]. By przygotowania Tybury nie poszły na marne, organizatorzy zestawili go z Chorwatem Maro Perakiem z którym się zmierzył 4 kwietnia na gali M-1 Challenge 47[17]. Perak postawił duże wymagania m.in. trafiając kilkukrotnie mocnymi ciosami w stójce, ale Polak posiadał lepsze umiejętności zapaśnicze i grapplerskie, co przełożyło się na dominację w parterze i ostateczną wygraną przez TKO w 3. rundzie po wycieńczającym pojedynku[18].

15 sierpnia 2014 stoczył przełożony „polsko-polski” pojedynek o pas mistrza wagi ciężkiej z Damianem Grabowskim na pięćdziesiątej gali M-1[19]. Tybura nieoczekiwanie poddał faworyzowanego Grabowskiego już na początku 1. rundy duszeniem rękoma i odebrał mu tytuł mistrza zostając jednocześnie jednym z najbardziej utytułowanych zawodników M-1 w historii tej organizacji (pas mistrzowski i wygrany turniej Grand Prix)[20].

2 maja 2015 stoczył „superfight” z mistrzem M-1 wagi półciężkiej Niemcem Stephanem Pützem[21]. Tybura przegrał pojedynek wskutek otrzymanych obrażeń, przez które nie został dopuszczony do kontynuowania pojedynku, notując tym samym pierwszą zawodową porażkę[22].

Po dwóch udanych obronach pasa (przeciwko Denisowi Smoldariewowi i Ante Deliji) 13 grudnia 2015 zwakował mistrzostwo wagi ciężkiej z powodu wygasającego kontraktu na początku 2016[23], a 21 stycznia 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[24].

UFC[edytuj | edytuj kod]

W debiucie dla amerykańskiej organizacji, który odbył 10 kwietnia 2016 na UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos zmierzył się z Amerykaninem Timothym Johnsonem[25]. Przegrał jednogłośnie na punkty[26].

W kolejnej walce, 6 sierpnia 2016 na UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres, znokautował w 2. rundzie wysokim kopnięciem w głowę Czecha Viktora Peštę[27]. Za tę wygraną otrzymał również dodatkowy bonus finansowy w ramach występu wieczoru, w wysokości 50 tys. USD[28].

W kolejnym starciu, które odbył 4 marca 2017 roku na UFC 209 zmierzył się z Brazylijczykiem, Luisem Henrique[29]. Wygrał walkę przez TKO w trzeciej rundzie[30].

17 czerwca 2017 podczas gali UFC Fight Night: Holm vs. Correia pokonał byłego mistrza UFC wagi ciężkiej, Białorusina Andreja Arłouskiego jednogłośnie na punkty[31][32].

19 listopada 2017 roku na gali UFC w Sydney miał zmierzyć się z Markiem Huntem[33]. Hunt został wycofany z walki przez UFC, a nowym rywalem Tybury został Fabrício Werdum[34]. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję[35]

Kolejną porażkę odnotował w walce z Derrickiem Lewisem, kiedy to 18 lutego 2018 roku na gali UFC Fight Night 126 przegrał przez techniczny nokaut[36][37].

22 lipca 2018 roku na gali UFC Fight Night 134 zmierzył się ze Stefanem Struve[38]. Walkę wygrał przez jednogłośną decyzję[39].

Następnie stoczył walkę z Szamilem Abdurachimowem, w terminie 20 kwietnia 2019 roku na gali UFC Fight Night 149[40]. Przegrał przez TKO w drugiej rundzie[41].

14 września 2019 roku na UFC on ESPN+ 16 zmierzył się z Augusto Sakai[42]. Walkę przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie[43].

29 lutego 2020 roku wystąpił na gali UFC on ESPN+ 27, gdzie podjął Mołdawianina, Sergieja Spiwaka[44]. Tybura przełamał passę dwóch porażek z rzędu i zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[45].

Oczekiwano, że 11 lipca 2020 roku na gali UFC 251 stoczy walkę z Alexandrem Romanovem[46]. Romanov został jednak wycofany z gali z powodu zarażenia się wirusem COVID-19 i został zastąpiony przez debiutującego w UFC Maxima Griszyna[47]. Tybura wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[48].

11 października 2020 roku na gali UFC Fight Night 179 pokonał Bena Rothwella przez jednogłośną decyzję[49][50].

19 grudnia 2020 roku doszło do walki Tybury z Gregiem Hardy'm, podczas UFC Fight Night 183[51]. Walkę wygrał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut[52]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru[53].

Oczekiwano, że 27 marca 2021 roku zawalczy z Błagojem Iwanowem na UFC 260[54], jednak Bułgar wycofał się z walki z powodu kontuzji[55]. Następnie Tybura zmierzył się z Waltem Harrisem 5 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai. Po przetrwaniu początkowej dominacji Harrisa, Tybura obalił go i wykończył ciosami w parterze[56]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę w postaci bonusu za występ wieczoru[57].

Podczas UFC 267, które odbyło się 30 października w Abu Zabi zmierzył się z Rosjaninem, Aleksandrem Wołkowem[58]. Przegrał jednogłośną decyzją sędziów. Dwóch z sędziów punktowało go 30-27 na korzyść Wołkowa, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28[59].

20 sierpnia 2022 roku na UFC 278 doszło do jego walki z niepokonanym mołdawskim zapaśnikiem, Alexandrem Romanovem[60]. Zwycięstwo po trzech rundach odniósł większościową decyzją sędziów Marcin Tybura, który zafundował rywalowi pierwszą porażkę w karierze[61].

Na gali UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac, która odbyła się 4 lutego 2023 roku skrzyżował rękawice z klasyfikowanym (przed tym pojedynkiem) na 15. pozycji rankingu wagi ciężkiej UFC, Bułgarem, Błagojem Iwanowem[62]. Tybura po trzech rundach walki zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (29-28, 29-28, 30-27) i dopisał do swojego rekordu kolejne zwycięstwo[63].

22 lipca 2023 podczas głównej walki wieczoru gali UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura zmierzył się w konfrontacji z nr. 5 rankingu UFC, Tomem Aspinallem[64]. Przegrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[65].

W kolejnej walce, którą stoczył 16 marca 2024 pokonał przez poddanie już w pierwszej rundzie Taia Tuivasę[66][67]. Pierwotnie to starcie miało odbyć się 17 lutego 2024 na wydarzeniu UFC 298 w Anaheim, jednak jak poinformował Dana White pojedynek australijsko-polski został główną walką wieczoru gali UFC Fight Night w Las Vegas[68]. Tubura po zwycięstwie został doceniony przez amerykańską organizacją dodatkowym bonusem za występ wieczoru[69].

Walka bokserska[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2017 roku ogłoszono, że Tybura wystąpi 13 maja 2017 roku na charytatywnej IV Gali Biznes Boxing Polska, z której dochód w całości wesprze Szlachetną Paczkę. W pokazowej walce zmierzył się z redaktorem naczelnym Super Expressu, Sławomirem Jastrzębowskim[70]. Pojedynek zakończył się dziwną decyzją sędziów, którzy uznali walkę za nieodbytą[71][72].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

  • 2011: Mistrzostwa Polski w MMA – 1. miejsce w kat. open
  • 2012: Carphatian Primus Belt – półfinalista turnieju w turnieju wagi ciężkiej
  • 2013: M-1 Grand Prix 2013 – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2014–2015: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

Brazylijskie jiu-jitsu[edytuj | edytuj kod]

  • I miejsce – VII Puchar Polski w BJJ (Konin 2009)[73]
  • II miejsce – World Pro BJJ Championship (Warszawa 2011)
  • I miejsce – Abu Dhabi World Pro Trials (Birmingham 2012)[74]
  • III miejsce – Mistrzostwa Europy IBJJF (Lizbona 2012)
  • II miejsce – Abu Dhabi World Pro (Abu Zabi 2013)[75]

Lista zawodowych walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 25-8 Australia Tai Tuivasa (14-6) Techniczne poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:08 UFC Fight Night: Tuivasa vs. Tybura 16.03.2024 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Main Event
Przegrana 24-8 Anglia Tom Aspinall (12-3) TKO (ciosy pięściami) 1 1:13 UFC Fight Night: Aspinall vs. Tybura 22.07.2023 Anglia Londyn Main Event
Wygrana 24-7 Bułgaria Błagoj Iwanow (19-4. 1NC) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Lewis vs. Spivac 04.02.2023 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 23-7 Mołdawia Alexandr Romanov (16-0) Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC 278 20.08.2022 Stany Zjednoczone Salt Lake City
Przegrana 22-7 Rosja Aleksandr Wołkow (33-9) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 267 30.10.2021 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 22-6 Stany Zjednoczone Walt Harris (13-9) TKO (ciosy w parterze) 1 4:06 UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai 05.06.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event
Wygrana 21-6 Stany Zjednoczone Greg Hardy (7-2) TKO (ciosy w parterze) 2 4:31 UFC Fight Night: Thompson vs. Neal 19.12.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru.
Wygrana 20-6 Stany Zjednoczone Ben Rothwell (38-12) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen 10.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 19-6 Rosja Maksim Griszyn (30-7-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 251 11.07.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 18-6 Mołdawia Sergiej Spivak (10-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on ESPN+ 27: Benavidez vs. Figueiredo 29.02.2020 Stany Zjednoczone Norfolk
Przegrana 17-6 Brazylia Augusto Sakai (13-1-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:59 UFC on ESPN+ 16: Cowboy vs. Gaethje 14.09.2019 Kanada Vancouver
Przegrana 17-5 Rosja Szamil Abdurachimow (19-4) TKO (ciosy pięściami) 2 3:15 UFC on ESPN+ 7: Overeem vs. Oleinik 20.04.2019 Rosja Petersburg
Wygrana 17-4 Holandia Stefan Struve (28-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Shogun vs. Smith 22.07.2018 Niemcy Hamburg
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Derrick Lewis (18-5) TKO (uderzenia w parterze) 3 2:48 UFC Fight Night: Cowboy vs. Medeiros 18.02.2018 Stany Zjednoczone Austin
Przegrana 16-3 Brazylia Fabricio Werdum (22-7-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC Fight Night: Werdum vs. Tybura 19.11.2017 Australia Sydney Main Event
Wygrana 16-2 Białoruś Andrej Arłouski (25-14) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Holm vs. Correia 17.06.2017 Singapur Kallang Co-Main Event
Wygrana 15-2 Brazylia Luis Henrique (10-2) TKO (ciosy w parterze) 3 3:46 UFC 209 04.03.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 14-2 Czechy Viktor Pešta (10-2) KO (wysokie kopnięcie) 2 0:53 UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres 06.08.2016 Stany Zjednoczone Salt Lake City Bonus za występ wieczoru.
Przegrana 13-2 Stany Zjednoczone Timothy Johnson (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos 10.04.2016 Chorwacja Zagrzeb Debiut w UFC.
Wygrana 13-1 Chorwacja Ante Delija (14-2) TKO (kontuzja nogi – złamanie) 1 2:21 M-1 Challenge 61: Battle of Narts 20.09.2015 Rosja Nazrań Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej.
Przegrana 12-1 Niemcy Stephan Pütz (12-1) TKO (przerwanie przez lekarza) 3 3:48 M-1 Challenge 57 02.05.2015 Rosja Orenburg Superfight
Wygrana 12-0 Estonia Denis Smoldariew (9-0) Poddanie (duszenie za pleców) 1 1:24 M-1 Challenge 53 25.11.2014 Pekin Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej.
Wygrana 11-0 Polska Damian Grabowski (19-2) Poddanie (duszenie północ-południe) 1 1:28 M-1 Challenge 50 15.08.2014 Rosja Petersburg Zdobył pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej. Bonus za poddanie wieczoru.
Wygrana 10-0 Chorwacja Maro Perak (23-3-1) TKO (ciosy pięściami) 3 3:26 M-1 Challenge 47 04.04.2014 Rosja Orenburg
Wygrana 9-0 Łotwa Konstantīns Gluhovs (26-12) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:30 M-1 Challenge 42 20.10.2013 Rosja Petersburg Finał turnieju M-1 Grand Prix 2013. Bonus za poddanie wieczoru.
Wygrana 8-0 Francja Chaban Ka (6-1-1) TKO (ciosy pięściami) 1 2:05 M-1 Challenge 41 21.08.2013 Rosja Petersburg Półfinał turnieju M-1 Grand Prix 2013.
Wygrana 7-0 Rosja Dienis Komkin (13-11) TKO (niezdolność do walki) 1 5:00 M-1 Challenge 37 27.02.2013 Rosja Orenburg Debut w M-1 Global. Walka rezerwowa turnieju M-1 Grand Prix 2013.
Wygrana 6-0 Polska Krystian Kopytowski (3-0) TKO (niezdolność do walki) 3 1:53 Gladiator Arena 4 08.12.2012 Polska Pyrzyce
Wygrana 5-0 Polska Szymon Bajor (9-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Prime FC 1 – Bajor vs. Tybura 01.06.2012 Polska Mielec Main Event
Wygrana 4-0 Polska Andrzej Kosecki (1-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:17 Carphatian Primus Belt – Runda 2 24.02.2012 Polska Rzeszów Ćwierćfinał turnieju.
Wygrana 3-0 Polska Stanisław Ślusakowicz (1-1) Poddanie (duszenie trójkątne) 1 3:20 Carphatian Primus Belt – Runda 1 13.11.2011 Polska Rzeszów Pierwsza runda turnieju.
Wygrana 2-0 Polska Adam Wieczorek (0-0) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Finał turnieju.
Wygrana 1-0 Polska Robert Marcok (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:48 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Półfinał turnieju.

[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sherdog.com, Marcin [online], Sherdog [dostęp 2024-03-17] (ang.).
  2. ↑ a b O mnie [online], marcintybura.pl [dostęp 2021-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-21].
  3. ↑ Karol Dąbrowski, I Mistrzostwa Polski MMA: Finał – wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 8 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  4. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Olimp Extre Fight: Carpathian Primus Belt - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 13 listopada 2011 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  5. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, OEF: Carpathian Primus Belt runda 2 - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 25 lutego 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  6. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Prime FC 1 - wyniki | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 1 czerwca 2012 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  7. ↑ Marcin Tybura podpisał kontrakt z M-1 Global. Fightsport.pl, 2013-01-21. (pol.).
  8. ↑ Tomasz Nowosielski, Marcin Tybura vs Denis Komkin na M-1 Challenge 37 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  9. ↑ Marcin Tybura broni honoru Polaków na M-1 Challenge 37 [online], MMANews, 27 lutego 2013 [dostęp 2022-08-20].
  10. ↑ Karol Dabrowski: Marcin Tybura wystąpi w półfinale M-1 Grand Prix 2013. mmarocks.pl, 2013-07-23. (pol.).
  11. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 41: Marcin Tybura vs. Chaban Ka – video | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 22 sierpnia 2013 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  12. ↑ Denis Smoldarev wypada z M-1 Grand Prix 2013!. fightsport.pl, 2013-08-18. (pol.).
  13. ↑ Karol Dąbrowski, M-1 Challenge 42: Monson vs. Ishii - rozpiska | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 15 października 2013 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  14. ↑ Wojslaw Rysiewski: Marcin Tybura wygrał Grand Prix M-1 w wadze ciężkiej. mmarocks.pl, 2013-10-20. (pol.).
  15. ↑ Karol Dabrowski: Damian Grabowski vs. Marcin Tybura na M-1 Challenge 46. mmarocks.pl, 2014-01-23. (pol.).
  16. ↑ Walka Damian Grabowski vs. Marcin Tybura przełożona na lato 2014. mmania.pl, 2014-03-06. (pol.).
  17. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak na M-1 Challenge 47. fight24.pl, 2014-03-11. (pol.).
  18. ↑ Marcin Tybura vs. Maro Perak, M-1 Challenge 47 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2022-08-21] (ang.).
  19. ↑ Tybura vs Grabowsk na M-1 Challenge 50! [online], www.extreme.banzaj.pl [dostęp 2022-08-20].
  20. ↑ n, M-1 Challenge 50 wyniki: Marcin Tybura poddał Damiana Grabowskiego [online], CHOKES.PL – MMA, BJJ, Techniki, Newsy [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  21. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz na M-1 Challenge 57 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  22. ↑ Marcin Tybura vs. Stephan Puetz, M-1 Challenge 57 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2022-08-20] (ang.).
  23. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  24. ↑ Mariusz Hewelt: Marcin Tybura podpisał kontrakt z UFC!. mmarocks.pl, 2016-01-21. (pol.).
  25. ↑ Z kim zmierzy się Marcin Tybura w debiucie dla UFC? [online], MMA PL, 24 stycznia 2016 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  26. ↑ k, UFC w Zagrzebiu: Marcin Tybura przegrał z Timothym Johnsonem | OK Poddębice – Regionalny Serwis Sportowo – Kulturalno – Polityczny [online] [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  27. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC Fight Night 92: Rodriguez zwycięża z Caceresem, Tybura nokautuje [online], sportowefakty.wp.pl, 7 sierpnia 2016 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  28. ↑ Tomasz Nowosielski: Marcin Tybura bogatszy o 50 tys. dolarów – bonusy po gali UFC Fight Night 92. mmarocks.pl, 2016-08-07. (pol.).
  29. ↑ UFC 209: Marcin Tybura vs. Luis Henrique [online], ŁączyNasPasja – serwis sportowy, 2 marca 2017 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  30. ↑ Magdalena Dubert, Marcin Tybura wygrywa przed czasem z Luisem Henrique na UFC 209! | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 5 marca 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  31. ↑ Polsatsport.pl, Tybura zmierzy się z byłym mistrzem UFC! Arlovski rywalem Polaka w Singapurze - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  32. ↑ Magdalena Dubert: UFC Fight Night 111 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-06-17. [dostęp 2017-06-17]. (pol.).
  33. ↑ Mark Hunt vs. Marcin Tybura w planach na UFC FN 121 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  34. ↑ MMA. Tybura ma nowego rywala, Hunt wściekły na UFC! [online], Sport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  35. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC: Marcin Tybura po wojnie w oktagonie przegrywa z Fabricio Werdumem – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 19 listopada 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  36. ↑ Marcin Tybura vs. Derrick Lewis szykowane na UFC Fight Night 97 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  37. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura vs Lewis. Transmisja w Polsacie Sport! – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  38. ↑ Marcin Tybura vs. Stefan Struve oficjalnie na UFC FN 134 w Hamburgu [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  39. ↑ UFC Hamburg. Marcin Tybura – Stefan Struve. Polak wreszcie wygrał! [online], Sport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  40. ↑ UFC Fight Night 149 w Petersburgu – Telemagazyn.pl [online], www.telemagazyn.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  41. ↑ UFC Fight Night 149: Marcin Tybura przegrywa przez TKO – STsport : STsport [online], stsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  42. ↑ Marcin Tybura vs. Augusto Sakai oficjalnie na gali UFC w Vancouver – myMMA.pl [online], 26 czerwca 2019 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  43. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura boleśnie znokautowany w 59 sekund – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  44. ↑ Piotr Górski, Marcin Tybura podejmie Sergeya Spivaka na gali UFC on ESPN+ 27! [online], NaszeMMA, 2 stycznia 2020 [dostęp 2023-12-16] (pol.).
  45. ↑ Marcin Tybura - Sergey Spivak. Skrót walki - Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl, 1 marca 2020 [dostęp 2023-12-16] (pol.).
  46. ↑ Niepokonany debiutant rywalem Marcina Tybury na UFC 251 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  47. ↑ Alexander Romanov wypada – Maxim Grishin nowym rywalem Marcina Tybury na UFC 251 [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  48. ↑ Tybura znowu zwycięski. Mimo niesprzyjających okoliczności przyrody pokonał na punkty debiutanta [online], Przegląd Sportowy, 12 lipca 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  49. ↑ Marcin Tybura vs. Ben Rothwell w planach UFC na 10 października - myMMA.pl [online], 4 sierpnia 2020 [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  50. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC: znakomity występ Tybury. Polak pokonał Rothwella [online], sport.tvp.pl, 11 października 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  51. ↑ Cesellolaroma Pisze, Marcin Tybura vs. Greg Hardy na grudniowej gali UFC FN [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  52. ↑ Polsatsport.pl, UFC Fight Night 183: Doskonałe zamknięcie roku! Czwarta wygrana Marcina Tybury! – Polsat Sport [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  53. ↑ Grzegorz Nielubiak, Marcin Tybura z bonusem po gali UFC Vegas 17 [online], InTheCage.pl, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
  54. ↑ Blagoy Ivanov vs Marcin Tybura na gali UFC 260 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  55. ↑ Wirtualna Polska Media, UFC 260. Marcin Tybura stracił rywala. Na stole są już nowe opcje [online], sportowefakty.wp.pl, 24 lutego 2021 [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  56. ↑ Telewizja Polska S.A, UFC. Marcin Tybura z piątym zwycięstwem z rzędu. Walt Harris pokonany w pierwszej rundzie [online], sport.tvp.pl, 6 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  57. ↑ UFC Fight Night 189: Rozenstruik vs. Sakai – bonusy i konferencja – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  58. ↑ Filip Węglicki, Tybura vs. Volkov zestawione na "polskiej gali"! [online], MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 5 sierpnia 2021 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
  59. ↑ Wołkow bezlitośnie wykorzystał błędy Marcina Tybury na UFC 267 [online], Sport.pl [dostęp 2021-10-31] (pol.).
  60. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Tybura poznał kolejnego przeciwnika [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-08-20] (pol.).
  61. ↑ Zamknął usta niedowiarkom! Marcin Tybura pokonał Alexandra Romanova! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-08-21] (pol.).
  62. ↑ Marcin Tybura wraca do oktagonu UFC! Polak powalczy o utrzymanie 10. miejsca w rankingu, mierząc się z twardym Blagoiem Ivanovem! [online], Lowking.pl [dostęp 2022-12-22] (pol.).
  63. ↑ Telewizja Polska S.A, Kolejna wygrana Polaka w UFC! Rywal nie miał szans [online], sport.tvp.pl, 5 lutego 2023 [dostęp 2023-02-25] (pol.).
  64. ↑ Grzegorz Nielubiak, OFICJALNIE: Aspinall vs. Tybura walką wieczoru gali w Anglii! [online], InTheCage.pl, 10 maja 2023 [dostęp 2023-05-10] (pol.).
  65. ↑ 73 sekundy i po walce wieczoru. Polak bez ciosu. Bolesna noc w UFC [WIDEO] [online], Sport.pl, 23 lipca 2023 [dostęp 2023-07-24] (pol.).
  66. ↑ Bartosz Cieśla, Marcin Tybura vs. Tai Tuivasa jednak w walce wieczoru marcowej gali UFC [online], MMA PL, 13 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-14] (pol.).
  67. ↑ Krzysztof Kordys, Marcin Tybura zwycięzcą walki wieczoru! Polak udusił Taia Tuivasę już w pierwszej rundzie! (WIDEO) [online], MMA Rocks, 17 marca 2024 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  68. ↑ Telewizja Polska S.A, Tybura wraca do akcji. Rywalem król nokautów [online], sport.tvp.pl, 12 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-13] (pol.).
  69. ↑ Kamil Zejma, Tybura wyróżniony! Rozdano bonusy po UFC Vegas 88 [online], InTheCage.pl, 17 marca 2024 [dostęp 2024-03-17] (pol.).
  70. ↑ Mateusz Paczkowski: Marcin Tybura będzie walczył z… redaktorem naczelnym „Super Expressu” – wszystko w szczytnym celu!. mma.pl, 2017-04-26. [dostęp 2017-04-26]. (pol.).
  71. ↑ IV Gala Biznes Boxing Polska: Jastrzębowski wytrzymał ciosy Tybury [online], sport.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  72. ↑ Marcin Tybura: Ta walka dużo mi dała – Super Express [online], www.se.pl [dostęp 2022-02-24].
  73. ↑ Wyniki VII Pucharu Polski BJJ. [dostęp 2013-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
  74. ↑ Marcin Tybura: Wygrana w Birmingham jest moim największym sukcesem... 2012-03-29.
  75. ↑ Marcin Tybura o starcie na World Pro. 2013-05-04.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Tybura&oldid=73255658”