Henry Lee III

Henry Lee III

Data urodzenia	29 stycznia 1756 lub 1756
Data śmierci	25 marca 1818 lub 1818
gubernator stanu Wirginia
Okres	od 1791 do 1794
Przynależność polityczna	Federaliści

{{Polityk infobox}} Nieznane pola: "wicepremier(zy)", "rzadpremiera", "Wiceprezydent", "religia", "lata życia", "wykształcenie" oraz "Pierwsza Dama". Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Henry Lee III, zwany "Light Horse Harry" (28 stycznia 1756 – 25 marca 1818) - oficer kawalerii Armii Kontynentalnej w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Był gubernatorem stanu Virginia i kongresmanem. Jego synem był generał Skonfederowanych Stanów Ameryki, Robert Edward Lee.

Wczesne lata

Przyszedł na świat w Dumfries w kolonii Virginia (obecnie stan Virginia). Henry był synem generała majora Henry'ego Lee II (1730–1787) z "Leesylvanii" i Lucy Grymes (1734–1792), zwanej "Pięknością z Lawland. Jego ojciec był kuzynem szóstego prezydenta Kongresu Kontynentalnego, Richarda Henry'ego Lee. Przez swoją prababkę był również spokrewniony z Tomaszem Jeffersonem. Początkowo poszedł śladami karier swojego ojca i dziadka w armii brytyjskiej i ukończył w 1773 College w New Jersey (obecnie Uniwersytet Princeton), ale wkrótce po wybuchu wojny o nieodległość Stanów Zjednoczonych przyłączył się do wojsk zbuntowanych kolonistów.

Kariera wojskowa

Wojna o niepodległość

W 1776, został awansowany do stopnia kapitana w oddziale dragonów z Virginii, którzy wchodzili w skład formacji Pierwszych Lekkich Dragonów Kontynentalnych (ang. 1st Continental Light Dragoons). W 1778 został mianowany majorem i został dowódcą małego nieregularnego korpusu. Walki w jakich uczestniczył z tą jednostką przyniosły mu sławę znakomitego dowódcy.

Służba w najbardziej wysuniętych placówkach Armii Kontynentalnej sprawiła, że nadano mu przydomek "Light Horse Harry". Wsławił się, 19 sierpnia 1779 roku, bohaterstwem w bitwie pod Paulus Hook w ówczesnej prowincji New Jersey. Za swój czyn otrzymał od Kongresu Kontynentalnego złoty medal, nagrodę, która nie była nadana żadnemu innemu oficerowi poniżej stopnia generała w czasie całej wojny.

Został mianowany do stopnia porucznika i otrzymał dowództwo nad korpusem dragonów (Legion Lee) oraz został skierowany na południowy front wojny. Tam wykazał się znakomitą postawą w bitwach pod Guilford Court House, Camden i Eutaw Springs.

Był obecny w 1781 roku w czasie kapitulacji Cornwallisa pod Yorktown jednak wkrótce potem, ze względu na stan zdrowia, opuścił armię.

W służbie Stanów Zjednoczonych

W 1785 w dowód przyjaźni podarował Jerzemu Waszyngtonowi 12 sadzonek kasztanowca. Waszyngton dał później dwa z nich swojemu przyjacielowi, generałowi Robertowi Brownowi. Pozostałe dziesięć zasadził w swojej posiadłości w Mount Vernon. Brown zasadził swoje drzewka koło swojego domu w Bath w Pensylwanii, niedaleko gminy East Allen (ang. East Allen Township). Jedyne ocalałe drzewko przetrwało 136 lat, aż w 1921 roku zostało zniszczone przez błyskawicę. W 1928 roku, 876 jego ziaren zostało wysłanych do 48 ówczesnych uniwersytetów stanowych oraz do wielu krajów. W ten sposób kasztanowiec Brown's Horse stał się amerykańskim drzewkiem przyjaźni.

Od 1786 do 1788, Lee był delegatem na Kongres Kontynentalny, a pod koniec swojej kadencji na konwencji w Wirginii, opowiedział się za przyjęciem Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Od 1789 do 1791 był członkiem Zgromadzenia Generalnego Wirginii a od 1791 do 1794 gubernatorem tego stanu.

W czasie tzw. Buntu Whiskey w 1794 był obok Hamiltona i prezydenta Waszyngtona jednym z dowódców sił federalnych, które przybyły do zbuntowanej Pensylwanii w celu stłumienia rebelii.

W czasie gdy był gubernatorem jedno z nowych hrabstw stanu Wirginia zostało nazwane od jego nazwiska, hrabstwem Lee.

Od 1798 do 1800 roku służył w Armii Stanów Zjednoczonych w stopniu generała majora. Od 1799 do 1801 był członkiem Izby Reprezentantów Kongresu. Napisał słynne zdanie, którego użył John Marshall w przemówieniu do Kongresu w związku ze śmiercią Jerzego Waszyngtona - "first in war, first in peace, and first in the hearts of his countrymen" (pierwszy w walce, pierwszy w czasie pokoju, najważniejszy w sercach swoich rodaków).

Małżeństwa i rodzina

Pomiędzy 8 a 13 kwietnia, 1782 roku poślubił, na Plantacji Stratford Hall, swoją daleką kuzynkę Matyldę Ludwell Lee (1766–1790). Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci. Po śmierci Matyldy, 13 czerwca 1793 Henry Lee poślubił, na Plantacji Shirley, młodszą o 17 lat Anne Hill Carter, z którą miał sześcioro dzieci. Piątym z tych dzieci był syn, Robert Edward Lee, późniejszy generał Armii Skonfederowanych Stanów Ameryki.

Anna pochodziła z rodziny, której pochodzenie niektórzy z badaczy wywodzą od Roberta II Stewarta, króla Szkocji.

Ryzykowne inwestycje jakie prowadził Henry Lee, podobnie jak wielu innych Ojców Założycieli, doprowadziły jego rodzinę do trudnej sytuacji finansowej. Szczególnie spółki z Aaronem Burrem i Robertem Morrisem okazały się nietrafione. W 1810 roku w obliczu żądań swoich wierzycieli oraz aby wyjść z więzienia dla dłużników, Lee zdecydował się na sprzedaż całego majątku.

Śmierć =

27 lipca 1812 roku w Baltimore, pomagając przeciwnikowi administracji Jeffersona , Alexandrowi Contee Hansonowi, napadniętemu przez tłum zwolenników partii Demokratycznych Republikanów, Henry Lee został dotkliwie pobity. W trakcie wycofywania się, wraz około dwudziestoma innymi Federalistami wzięli zakładnika i schronili się w biurach w budynku na Charles Street. Dzięki negocjacjom prowadzonym m.in. przez generała brygady Johna Strickera oraz przedstawicieli władz Baltimore, Lee i jego towarzysze poddali się następnego dnia. Postanowiono o przewiezieniu ich do więzienia hrabstwa. Na drodze konwoju stanął jednak tłum prowadzony przez robotnika, George Woolslager, który bił uwięzionych Federalistów przez ponad 3 godziny. Jeden z pobitych, James Maccubin Lingan, zmarł.

Lee odniósł rozległe obrażenia wewnętrzne, miał także rany na głowie i twarzy. Odniesione obrażenia były także przyczyną problemów z mówieniem. Próbował leczyć się w Indiach Zachodnich, dokąd wyjechał.

Zmarł 25 marca 1818 w letniej posiadłości "Dungeness", położonej na [[wyspa Cumberland|wyspie Cumberland w Georgii, należącym do córki Nathanaela Greene. Henry Lee został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi oddanymi przez amerykańską flotę, stacjonującą w pobliżu St Marys. Jego szczątki spoczywały na rodzinnym cmentarzu przy posiadłości Greeneów aż do 1913 kiedy to zostały zabrane do rodzinnego grobowca znajdującego się w Kaplicy Lee, w kampusie Uniwersytetu Waszyngtona i Lee w Lexington w Wirginii.

Brat Henry'ego Lee był kongresmanem z Wirginii przez dwie kadencje.