Ratusz w Babimoście
 nr rej. 1929 z 21.04.1971
| |
 Ratusz w Babimoście | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Rynek 3 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy |
1 połowa XIX wieku |
Położenie na mapie Babimostu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zielonogórskiego  | |
Położenie na mapie gminy Babimost  | |
 52°09′42,71″N 15°49′39,73″E/52,161864 15,827703
| |
Ratusz w Babimoście – klasycystyczny budynek wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku, zniszczony w 1945 roku, a następnie odbudowany w latach 1961-1963. Obecnie ratusz jest siedzibą władz miejskich Babimostu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ratusz w Babimoście został wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku[1]. Dnia 21 stycznia 1945 roku został zniszczony przez Armię Czerwoną, odbudowano go dopiero w latach 1961-1963, a wieżę ratuszową w roku 2004[2].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 21 kwietnia 1971 roku ratusz został wpisany do rejestru zabytków[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Ratusz jest niewielkim klasycystycznym, budynkiem wzniesionym na planie prostokąta i położonym we wschodniej pierzei rynku[1]. Obiekt ma dwie kondygnacje i jest nakryty dachem dwuspadowym. Kondygnacje podzielone są gzymsem kordonowym, ściany są zwieńczone gzymsem koronującym wspartym na kroksztynach, a okna piętra mają półkoliste opaski[1]. Narożniki budynku są w formie ryzalitów, a ściana szczytowa zwieńczona jest trójkątnym naczółkiem z herbem miasta i napisem Ziemia babimojska zawsze polska. Ponad naczółkiem, na środku dachu znajduje się czworoboczna wieża z tarczami zegarowymi, nakryta neobarokowym hełmem z latarnią[1].
Obecnie ratusz jest siedzibą władz miejskich Babimostu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Roman Pawlak: Zabytkowe ratusze. Warszawa: MUZA SA, 2003, s. 92. ISBN 83-7200-991-0.
- ↑ Wratislaviae Amici. [dostęp 2016-01-22].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2016-01-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pawlak R., Zabytkowe ratusze, Warszawa, MUZA SA, 2003, ISBN 83-7200-991-0