Przejdź do zawartości

Álvaro de Bazán (1897)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Álvaro de Bazán
Klasa

kanonierka torpedowa

Typ

María de Molina

Historia
Stocznia

Arsenal de La Graña, Ferrol

Położenie stępki

1894

Wodowanie

14 września 1897

 Armada Española
Wejście do służby

1900

Wycofanie ze służby

1926

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 830 ton

Długość

71,62 m między pionami

Szerokość

7,98 m

Zanurzenie

2,7-3,04 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM
4 kotły, 2 śruby
Prędkość

19,5 węzła

Zasięg

2000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
2 działa kal. 120 mm (2 x I)
4 działa kal. 42 mm (4 x I)
2 km kal. 7,7 mm
Wyrzutnie torpedowe

3 × 356 mm (3 x I)

Opancerzenie
wieża dowodzenia(inne języki): 152 mm
Załoga

89

Álvaro de Bazánhiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z trzech zbudowanych jednostek typu María de Molina. Okręt został zwodowany 14 września 1897 roku w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1900 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1926 roku.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

„Álvaro de Bazán” został zamówiony i zbudowany w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol[1][2]. Jednostka posiadała dwa kominy[3]. Stępkę okrętu położono w 1894 roku, a zwodowany został 14 września 1897 roku[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 71,62 metra, szerokości 7,98 metra i zanurzeniu 2,7 metra (maksymalnie 3,04 metra)[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 830 ton[1][2]. Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej nominalnej mocy 2500 KM (3500 KM po przeciążeniu), do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 17 węzłów przy mocy nominalnej i 19,5 węzła po przeciążeniu maszyn[1][4]. Okręt zabierał standardowo zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 42 mm Nordenfelt L/42 (1,65 cala) i dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/80[2][5]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), w tym jedna stała na dziobie, umieszczona poniżej wodnicy[1][2].

„Álvaro de Bazán” miał opancerzoną wieżę dowodzenia(inne języki) o grubości 152 mm (6 cali)[1][2][a].

Załoga okrętu składała się z 89 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][b].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Álvaro de Bazán” został przyjęty w skład Armada Española w 1900 roku[2]. Nazwa jednostki upamiętniała XVI-wiecznego admirała Álvaro de Bazána. W okresie trwania I wojny światowej jednostka była już przestarzała[2]. W latach 1917–1918 kanonierka przeszła modernizację, która obejmowała wymianę kotłów oraz demontaż obu dział kal. 120 mm i dwóch dział kal. 42 mm, w miejsce których zainstalowano sześć pojedynczych dział kal. 57 mm Nordenfelt L/42[2][3]. Okręt wycofano ze służby w 1926 roku[2][3].

  1. Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza.
  2. Leyland 1900 ↓, s. 279 podaje, że załoga okrętu liczyła 110 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 385.
  2. a b c d e f g h i j k l m Gogin 2014 ↓.
  3. a b c Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 377.
  4. a b Jane 1970 ↓, s. 321.
  5. Leyland 1900 ↓, s. 279.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: MARÍA DE MOLINA torpedo gunboats (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
  • J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1900. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).