Kanonierki torpedowe typu María de Molina
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1898-1900 |
| Wycofanie |
1926 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne[1][2] | |
| Wyporność |
normalna: 830 ton |
| Długość |
71,62 m między pionami |
| Szerokość |
7,98 m |
| Zanurzenie |
2,7-3,04 m |
| Napęd |
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3500 KM |
| Prędkość |
19,5 węzła |
| Zasięg |
2000 Mm przy prędkości 10 węzłów |
| Załoga |
89 |
| Uzbrojenie |
2 działa kal. 120 mm (2 x I) |
| Opancerzenie |
wieża dowodzenia: 152 mm |
Kanonierki torpedowe typu María de Molina – hiszpańskie kanonierki torpedowe z końca XIX wieku. W latach 1894–1900 w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol zbudowano trzy okręty tego typu. Jednostki weszły w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w latach 1898-1900. Zmodernizowane w latach 1917-1918, wszystkie okręty zakończyły służbę w 1926 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Kanonierki torpedowe typu María de Molina zostały zamówione i zbudowane w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol[1][2]. Jednostki posiadały dwa kominy[3]. Stępki okrętów położono w 1894 roku, a zwodowane zostały w latach 1896-1897[1][2].
| Okręt | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|
| „María de Molina” | Arsenal de La Graña | 1894 | 9 października 1896 | 1898 |
| „Marqués de la Victoria” | 4 lutego 1897 | 1900 | ||
| „Álvaro de Bazán” | 14 września 1897 |
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręty typu María de Molina były kanonierkami torpedowymi o długości między pionami 71,62 metra, szerokości 7,98 metra i zanurzeniu 2,7 metra (maksymalnie 3,04 metra)[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 830 ton[1][2]. Siłownię jednostek stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej nominalnej mocy 2500 KM (3500 KM po przeciążeniu), do których parę dostarczały cztery kotły lokomotywowe[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych dwiema śrubami okrętów wynosiła 17 węzłów przy mocy nominalnej i 19,5 węzła po przeciążeniu maszyn[1][4]. Okręty zabierały standardowo zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 3-funtowe kal. 42 mm Nordenfelt L/42 (1,65 cala) i dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm L/80[2][5]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), w tym jedna stała na dziobie, umieszczona poniżej wodnicy[1][2].
Kanonierki miały opancerzoną wieżę dowodzenia o grubości 152 mm (6 cali)[1][2][a].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 89 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][b].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Kanonierki torpedowe typu María de Molina zostały przyjęte w skład Armada Española w latach 1898-1900[2]. W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej tylko „María de Molina” znajdowała się w służbie, jednak nie wzięła udziału w walkach, gdyż nie osiągnęła jeszcze gotowości bojowej[6]. W okresie trwania I wojny światowej jednostki były już przestarzałe[2]. W latach 1917-1918 wszystkie kanonierki przeszły modernizację, która obejmowała wymianę kotłów, zmianę aranżacji kominów oraz demontaż obu dział kal. 120 mm i dział kal. 42 mm, w miejsce których zainstalowano sześć lub osiem pojedynczych dział kal. 57 mm Nordenfelt L/42[2][3]. Okręty wycofano ze służby w 1926 roku[2][3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręty nie miały pancerza.
- ↑ Leyland 1900 ↓, s. 279 podaje, że załoga pojedynczego okrętu liczyła 110 osób.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: MARÍA DE MOLINA torpedo gunboats (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
- J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1900. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1900. (ang.).
- Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.
