Épervier (1886)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Épervier
Klasa

krążownik torpedowy

Typ

Condor

Historia
Stocznia

Arsenal de Rochefort, Rochefort

Położenie stępki

maj 1884

Wodowanie

październik 1886

 Marine nationale
Wejście do służby

1887

Wycofanie ze służby

1911

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 1268 ton

Długość

68 m między pionami

Szerokość

9 m

Zanurzenie

4,7 m

Materiał kadłuba

stal

Napęd
2 maszyny parowe
4 kotły cylindryczne
moc 3000 KM
2 śruby
Prędkość

17 węzłów

Zasięg

2800 Mm przy 10 w.

Uzbrojenie
5 dział kal. 100 mm L/26 (5 x I)
4 działa kal. 47 mm L/40 (4 x I)
6 rewolwerowych dział kal. 37 mm L/20 (6 x V)
Wyrzutnie torpedowe

4 × 350 mm

Opancerzenie
pokład 40 mm
Załoga

156

Épervierfrancuski krążownik torpedowy z lat 80. XIX wieku, jedna z czterech zbudowanych jednostek typu Condor. Okręt został zwodowany w październiku 1886 roku w stoczni Arsenal de Rochefort w Rochefort, a do służby w Marine nationale przyjęto go w 1887 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w 1911 roku i następnie złomowana.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Krążowniki torpedowe typu Condor[a] zaprojektowano jako niewielkie, jednokominowe jednostki o dziobach i rufach w kształcie pługa i trzech masztach (później jeden z nich usunięto)[1][2]. Kadłuby jednostek wykonano ze stali[3].

„Épervier” zbudowany został w stoczni Arsenal de Rochefort[1][2]. Stępkę okrętu położono w maju 1884 roku, a zwodowany został w październiku 1886 roku[2][4]. Koszt budowy jednostki wyniósł w przeliczeniu 80 000 £[3].

Dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt był niewielkim krążownikiem torpedowym[1][2]. Długość między pionami wynosiła 68 metrów, szerokość całkowita 9 metrów, zaś maksymalne zanurzenie 4,7 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 1268 ton[1][2][b]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe o łącznej mocy 3000 KM, do których parę dostarczały cztery cylindryczne kotły[1][2][c]. Maksymalna prędkość napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 17 węzłów[1][2][d]. Okręt zabierał maksymalnie 160 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2800 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][2].

Główne uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pięciu pojedynczych dział kalibru 100 mm L/26 M1881, umieszczonych na górnym pokładzie w ambrazurach (dwa przednie), sponsonach (dwa kolejne) i na rufie[1][2]. Oprócz tego na okręcie zainstalowano cztery pojedyncze działa Hotchkiss M1885 L/40 kal. 47 mm i sześć rewolwerowych dział kal. 37 mm L/20 M1885[1][2]. Okręt wyposażony był w cztery wyrzutnie torped kal. 350 mm[1][2][e].

Wypukły stalowy pokład pancerny miał grubość 40 mm, a nad maszynownią znajdował się koferdam i pokład przeciwodłamkowy[1][2].

Załoga okrętu składała się z 156 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][f].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Épervier” został przyjęty do służby w Marine nationale w 1887 roku[1][2]. W latach 90. XIX wieku z pokładu okrętu usunięto wszystkie wyrzutnie torped[2]. Jednostka została wycofana ze służby w 1911 roku, a następnie złomowana[1][4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Klasyfikowane także jako kanonierki torpedowe[1][2].
  2. Brassey 1894 ↓, s. 291 i Jane 1970 ↓, s. 131 podają, że wyporność wynosiła 1240 ton, zaś według Jane 1900 ↓, s. 126 wyporność wynosiła około 1300 ton.
  3. Brassey 1894 ↓, s. 291 podaje, że moc siłowni wynosiła 3200 KM.
  4. Podczas prób przy przeciążeniu maszyn osiągnięto prędkość 17,1 węzła przy mocy 3325 KM[5].
  5. Brassey 1894 ↓, s. 291, Jane 1900 ↓, s. 126 i Jane 1970 ↓, s. 131 podają, że okręt wyposażony był w pięć wyrzutni torped.
  6. Gogin 2021 ↓ podaje, że załoga okrętu liczyła 137 osób.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 324.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p Gogin 2021 ↓.
  3. a b Brassey 1894 ↓, s. 291.
  4. a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 194.
  5. Jane 1900 ↓, s. 126.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Naval Annual, 1894. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1894. (ang.).
  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: CONDOR torpedo cruisers (1886 - 1889). Navypedia. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).