Łeonid Stupnycki
 generał-chorąży (pośmiertnie)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 Carskie: 
| |
Łeonid Stupnycki, ukr. Леоні́д Ступни́цький, pol. Leonid Stupnicki, ps. Honczarenko (ur. 1892 w Romaniwce na Żytomierszczyźnie, zm. 30 lipca 1944 w Dermaniu koło Ostroga) – ukraiński działacz niepodległościowy, generał-chorąży UPA (pośmiertnie).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył gimnazjum w Skwirze, a następnie fakultet agronomiczny Uniwersytetu Kijowskiego.
W okresie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej, dowodził oddziałem konnym, w stopniu rotmistrza.
W armii ukraińskiej od 1918, w 1920 był dowódcą pułku w dywizji wołyńskiej. Uczestniczył w drugim pochodzie zimowym armii URL, w listopadzie 1921 był dowódcą oddziału konnego w randze pułkownika w powstańczym oddziale Jurko Tjutjunnyka, odznaczył się w walkach o Korosteń.
W okresie międzywojennym przebywał w Polsce, gdzie pracował jako agronom na Wołyniu.
W 1940 został aresztowany przez NKWD i skazany na 5 lat więzienia. W czerwcu 1941 r. po niemieckiej agresji na ZSRR znalazł się na wolności.
W 1941 był dowódcą szkoły policji ukraińskiej w Równem[potrzebny przypis] i szefem sztabu Siczy Poleskiej. Jednocześnie kierował wydziałem opieki społecznej w administracji miejskiej.
W marcu 1943 przeszedł do UPA, gdzie w maju został szefem sztabu Okręgu Wojskowego „Zahrawa” grupy UPA-Północ, a następnie szefem sztabu grupy UPA-Północ. Był organizatorem szkół oficerskich i podoficerskich w UPA. Zginął w walce z pododdziałem NKWD pod Dermaniem.
Pośmiertnie mianowany generałem-chorążym przez UHWR.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aleksander Kolańczuk, Ukraińscy generałowie w Polsce. Emigranci polityczni w latach 1920-1939. Słownik biograficzny, Przemyśl 2009, ISBN 978-83-60374-11-5, s. 218.