Żmudź (Natura 2000)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żmudź
kod: PLH060075
obszar mający znaczenie dla Wspólnoty
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Mezoregion

Działy Grabowieckie

Data utworzenia

2011

Powierzchnia

44,13 ha

Obszary chronione

1 rezerwat przyrody

Położenie na mapie gminy Żmudź
Mapa konturowa gminy Żmudź, na dole znajduje się punkt z opisem „Żmudź”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Żmudź”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Żmudź”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Żmudź”
Ziemia51°00′25″N 23°40′16″E/51,006944 23,671111

Żmudź (PLH060075) – projektowany specjalny obszar ochrony siedlisk, zatwierdzony jako obszar mający znaczenie dla Wspólnoty w marcu 2011[1], a zlokalizowany w pobliżu wsi Żmudź-Kolonia w powiecie chełmskim (województwo lubelskie). Ma powierzchnię 44,1 hektara[2].

Opis ogólny[edytuj | edytuj kod]

Obszar obejmuje teren rezerwatu przyrody Żmudź wraz z przylegającym do niego rozległym kompleksem częściowo zalesionych muraw kserotermicznych (Festuco-Brometea)[1].

Na terenie obszaru występuje populacja obuwika pospolitego rosnącego przede wszystkim w luźnych zadrzewieniach sosnowych oraz w zaroślach jałowca pospolitego w i na murawach kserotermicznych. Znajduje się tutaj także największa krajowa populacja lnu złocistego, a także pewna liczba innych rzadkich i chronionych gatunków roślin, w tym łącznie pięć gatunków storczykowatych. Rosną tu też formacje z jałowcem pospolitym na wrzosowiskach lub na wapiennych murawach. Płaty muraw kserotermicznych w obszarze reprezentują zespół omanu wąskolistnego w odmianie typowej dla podłoża węglanowego typowego dla Wyżyny Lubelskiej. W stosunku do klasycznych muraw z omanem wąskolistnym opisanych dla Niecki Nidziańskiej różni się brakiem niektórych gatunków charakterystycznych. Liczba gatunków charakterystycznych dla muraw kserotermicznych w składzie fitocenozy wynosi od 35,5 do 50,0%[1].

Obuwik pospolity[edytuj | edytuj kod]

W obszarze rośnie populacja obuwika pospolitego, którego liczebność oceniono w 2015 na 238 pędy. Populacja ta stanowi około 0,4% populacji krajowej. Stwierdzono 69% pędów generatywnych, a efektywność zapylania wyniosła 37,8%. Występują tu także osobniki juwenilne. Stanowisko położone jest w obrębie zasięgu gatunku w Polsce w sąsiedztwie innych populacji tego gatunku. Populacja jest relatywnie mała i skoncentrowana na niewielkim obszarze przez co jest mniej odporna na negatywne oddziaływania[1].

Dziewięćsił popłocholistny[edytuj | edytuj kod]

W obszarze rośnie populacja dziewięćsiła popłocholistnego, którego liczebność oceniono w 2015 na 135 osobników. Populacja stanowi prawdopodobnie więcej niż 2%, a mniej niż 15% zasobów gatunku w Polsce. Stwierdzono cztery osobniki generatywne, występują liczne siewki. Populacja ta jest nieizolowana, ale występuje na peryferiach zasięgu gatunku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]