Łączyński (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Łączyński
Herb Łączyński

Łączyński (Nałęcz odmienny) – polski herb szlachecki, według Józefa Szymańskiego odmiana herbu Nałęcz z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym chusta srebrna, ułożona w koło, związana u dołu, z opuszczonymi końcami.

Klejnot: Ogon pawi między dwoma rogami jelenimi.

Labry: Czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany pisarzowi skarbu koronnego, Mikołajowi Łączyńskiemu 2 stycznia 1580[1].

Herb jest wynikiem adopcji do Nałęcza przez Wojciecha Sędziwoja z Czarnkowa[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Heinke - Heynek[3], Łączyński.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany jednej z gałęzi Łączyńskich wraz z tytułem hrabiowskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 188. ISBN 83-7181-217-5.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 197.
  3. Otrzymał herb nobilitacją z 1676 roku

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]