(4769) Castalia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(4769) Castalia
ilustracja
Odkrywca

Eleanor Helin

Data odkrycia

9 sierpnia 1989

Numer kolejny

4769

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Grupa Apolla
NEO PHA

Półoś wielka

1,0631 au

Mimośród

0,4833

Peryhelium

0,5493 au

Aphelium

1,5770 au

Okres obiegu
wokół Słońca

1 rok 36 dni 12 godzin

Średnia prędkość

27,12 km/s

Inklinacja

8,89°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

1,8 × 0,8 km

Masa

5,0×1011 kg

Średnia gęstość

2,1 g/cm3

Okres obrotu

(4 h 5 min 9 s) h

Albedo

0,1

Jasność absolutna

16,9m

Typ spektralny

Typ S

Średnia temperatura powierzchni

~270 K

(4769) Castalia – niewielkich rozmiarów planetoida z grupy Apolla.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Została ona odkryta 9 sierpnia 1989 roku w obserwatorium astronomicznym na górze Mount Palomar przez Eleanorę Helin.

Nazwa planetoidy pochodzi od mitologicznej nimfy Apolla.

Orbita[edytuj | edytuj kod]

Okrąża Słońce w średniej odległości 1,06 j.a. w czasie 1 roku i 37 dni. Orbita tej planetoidy nachylona jest pod kątem 8,89° względem ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,48.

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Jest to ciało o niewielkich rozmiarach (1,8×0,8 km). Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco ponad 4 godzin. Na obrazach radarowych widoczna jest jako obiekt w kształcie orzeszka ziemnego. W związku z tym przypuszcza się, że (4769) Castalia powstała w wyniku połączenia się dwóch małych planetoid, które zbliżyły się do siebie na tyle, by siły grawitacyjne zespoliły je.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]