(809) Lundia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(809) Lundia
Ilustracja
Lundia na tle gwiazd, obok niej zaznaczona gwiazda o jasności 15,6m
Odkrywca

Max Wolf

Data odkrycia

11 sierpnia 1915

Numer kolejny

809

Oznaczenie tymczasowe

1915 XP

Charakterystyka orbity (2014-12-09)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,2826 au

Mimośród

0,1931

Peryhelium

1,8418 au

Aphelium

2,7234 au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 163 dni 21 godzin

Średnia prędkość

19,71 km/s

Inklinacja

7,15°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

9,1 km

Masa

(0,2-2) × 1015 kg

Okres obrotu

15,414 h

Albedo

0,42 (średnie albedo planetoid typu V)

Jasność absolutna

12,1m

Typ spektralny

Typ V

Średnia temperatura powierzchni

śred. 165-180 K
max. 260-280 K

Satelity naturalne

1 - S/2005 (809) 1

(809) Lundiaplanetoida podwójna z pasa planetoid.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Została odkryta 11 sierpnia 1915 roku w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu przez Maxa Wolfa. Nazwa pochodzi od obserwatorium astronomicznego z Lund w Szwecji. Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (809) 1915 XP.

Orbita planetoidy[edytuj | edytuj kod]

(809) Lundia krąży w średniej odległości ok. 2,28 au. od Słońca. Jej orbita jest elipsą o mimośrodzie 0,19. Wykonuje jeden obieg wokół Słońca w ciągu 3 lat i 164 dni. Orbita planetoidy jest nachylona pod kątem 7,15º do płaszczyzny ekliptyki.

Dynamicznie planetoida ta została sklasyfikowana jako obiekt rodziny Flory, jednakże jej obserwacje spektroskopowe pokazują, że jej powierzchnia jest typu V, czyli (4) Westy i prawdopodobnie jest tzw. interlooperem w rodzinie Flory. Symulacje numeryczne pokazały, że w wyniku działania efektu Jarkowskiego i rezonansów orbitalnych mogła ona przedryfować od (4) Westy na swoją obecną orbitę.

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Średnica efektywna tego obiektu wynosi ok. 9 kilometrów. Jest to planetoida typu V. Jej jasność absolutna to 12,1m.

Temperatura na powierzchni planetoidy wynosi średnio 165-180 K (maks. 260-280 K).

Podwójność planetoidy[edytuj | edytuj kod]

(809) Lundia to układ dwóch obiektów o podobnych rozmiarach po ok. 6 km każdy. Lundia jest więc typowym przykładem planetoidy podwójnej synchronicznej. Okres obiegu obydwu składników wokół wspólnego środka masy to 15,4 godziny. Tyle samo wynosi okres obrotu składników wokół ich osi, a więc obydwa ciała są zwrócone do siebie tymi samymi stronami. Odległość między nimi szacowana jest na 15,8 km, a gęstość na ok. 1,7 g/cm3. Odkrycia dokonał zespół astronomów z poznańskiego Obserwatorium Astronomicznego UAM pod kierownictwem Agnieszki Kryszczyńskiej w składzie: Agnieszka Kryszczyńska, Tomasz Kwiatkowski, Roman Hirsch, Magdalena Polińska, Krzysztof Kamiński i Anna Marciniak.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]