1,3-Dioksetan

1,3-Dioksetan
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1,3-dioksetan
	Inne nazwy i oznaczenia
	1,3-dioksacyklobutan
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H4O2
Masa molowa	60,05 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	287-50-3
PubChem	143777
SMILES
	O1OCC1
InChI
	InChI=1S/C2H4O2/c1-3-2-4-1/h1-2H2
	InChIKey
	GFAJOMHUNNCCJQ-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Podobne związki	1,2-dioksetan

1,3-Dioksetan – nasycony organiczny związek heterocykliczny. Jeden z 2 izomerów dioksetanu, zbudowany z czteroatomowego pierścienia zawierającego dwa atomy tlenu rozdzielone przez dwa atomy węgla. Może być traktowany jako dimer aldehydu mrówkowego (formaldehydu).

Związek ten nie został otrzymany, pomimo że obliczenia teoretyczne wskazują, że powinien być trwalszy niż izomer 1,2. Szkielet 1,3-dioksetanu bywa sporadycznie opisywany w produktach niektórych reakcji^[1], np. 2,4-di(5-norboren-2-ylo)-1,3-oksetan jako produkt reakcji Dielsa-Aldera pomiędzy akroleiną a cyklopentadienem w obecności CCl₄^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Peter Haiss, Klaus-Peter Zeller. Loss of Isotope Labeling in the Conversion of [¹⁸O₂]Benzoic Acid into [¹⁸O]Benzoyl Chloride with Oxalyl Chloride. „Angewandte Chemie International Edition”. 42 (3), s. 303–305, 2003. DOI: 10.1002/anie.200390101.
↑ Donald Bankston. Reactions of norbornyl aldehydes with diiron nonacarbonyl: a stereoselective pathway to geminal-faced esters and alcohols. „J. Org. Chem.”. 54 (8), s. 2003–2006, 1989. DOI: 10.1021/jo00269a047.

[1] Peter Haiss, Klaus-Peter Zeller. Loss of Isotope Labeling in the Conversion of [¹⁸O₂]Benzoic Acid into [¹⁸O]Benzoyl Chloride with Oxalyl Chloride. „Angewandte Chemie International Edition”. 42 (3), s. 303–305, 2003. DOI: 10.1002/anie.200390101.

[2] Donald Bankston. Reactions of norbornyl aldehydes with diiron nonacarbonyl: a stereoselective pathway to geminal-faced esters and alcohols. „J. Org. Chem.”. 54 (8), s. 2003–2006, 1989. DOI: 10.1021/jo00269a047.

[1]

[2]